اهمیت فضای خالی در معماری ایرانی

یکی از مهمترین عناصر هنر و معماری ایران که پیوند تنگاتنگی با اندیشه و فرهنگ ایرانی در طول تاریخ داشته و اکنون به فراموشی سپرده شده ، فضای خالی است. مفهوم فضای خالی پیوندی با تفکرعدم و نیستی دارد که ریشه ی طولانی اش را در عرفان ایرانی و اسلامی میتوان دید. لزوم توجه به این موضوع تعریف دقیق تر و دوباره ای است از فهم فضا در بستر اندیشه ای که قرن ها پیمانه و ظرفبینش معماران و هنرمندان این سرزمین بوده و شاید بخاطر سهل انگاری و جدایی هنر امروز از تفکری پیوسته به فراموشی سپرده شده است. این مقاله با تاکید بر اندیشه ی مولوی بر نیستی و دنبال کردن آندر اندیشه ی پیش از وی و بسط آن در اندیشه ی معاصر سعی کرده بازخوانی بر مفهوم فضا داشته باشد. بازخوانشی که از هستی در نیستی و نیستی در هستی و تلاش همواره ی هنرمند ایرانی در چنینپیوند ناممکنی سخن گفته است. در ادامه ی مقاله با بررسی مفهوم میدان نمونه ای از چنین تلاشی نشان داده شده است. تلاشی که به خلق آثاری قابل توجه انجامیده است

کلیدواژه ها:

فضای خالی ، عدم و نیستی ، مولوی ، میدان