ضرورت توجه به معماری پایدار و بهره گیری از الگوهای ایرانی

سخن از پایداری در معماری را می توان به تصور و طراحی ساخت و ساز های آینده تعبیر کرد آن هم نه تنها با پایداری فیزیکی ساختمان ، بلکه با پایداری و حفظ سیاره و منابع انر ژی آن . این گونه به نظر می رسد که پایداریرا می توان بر پایه الگویی تصور کرد که در آن مواد و منابع در دسترس ، بیش از هدر دادن یا نادیده گرفتنشان ، با کارایی بیشتری به کار گرفته شوند .اهمیت این موضوع از این جهت قابل بررسی می باشد که انسان ها هموارهنیازمند کیفیت فضایی و آسایش در زندگی روزمره خود می باشند و با توجه به اینکه بین مصرف انرژی و مسائل اقتصادی رابطه ای قوی وجود دارد ، ما نیازمند نوعی طراحی می باشیم که علی رغم فراهم آوردن شرایط آسایش، مسائل زیست محیطی را بهبود ببخشد. هدف کلی تحقیق حداقل استفاده از انرژی های سوختی و حد اکثر بکارگیری انرژی های طبیعی و ار ائه الگوهای معماری ایرانی می باشد.فرضیه این است که معماری پایدار پاسخگوی نیازهای زیست محیطی میباشد.سوالی که مطرح می باشد این است که اعضای کالبدی در معماریپایدار چه الگویی را سامان می دهد ؟ روش تحقیق انتخابی کیفی به علت مطالعه موردی از بین یک جامعه آماری ) خانه هایایذه و شوشتر (می باشد. با توجه به بررسی های صورت گرفته نتیجه می شود که جهت قرار گیریساختمان ها ، پنجره ها ) ابعاد و اندازه و حتی سایه اندازی با توجه به عمق آنها ( و توجه به جهت تابش خورشید ، داشتن هم زمان نور و سایه در ساعات مختلف روز ، هم چنین نوع متریال و استفاده از مصالح بوم آورد و نحوهارتباط فضاها و دسترسی ها سهم بسیاری در ذخیره انرژی به عبارتی استفاده بهینه از انرژی را دارا می باشد. اکثر خیابان ها شرقی غربی است ، بنابراین خانه جنوبی شمالی واقع شده است که این جهت گیری و اختلاف ارتفاع و تفاوت ارتفاع سطوح در کوچه ها و ساختمان ها به سایه اندازی کمک می کند. امروزه می توانیم با حفظ همانالگوها با اندکی اندیشه و حتی استفاده از مصالح نوین ، معماری پایدار ایران کهن را حفظ کنیم

کلیدواژه ها:

الگوهای ایرانی ، بوم شناختی ، طراحی پایدار ، طراحی سیستماتیک