تدوین مدل معادلات ساختاری تاب آوری براساس انعطاف پذیری شناختی وتنظیم شناختی هیجان با میانجی گری صمیمیت و سازگاری زناشویی

مقدمه: تاب آوری به عنوان مولفه ای که نقش مهمی درتحمل سختی های محیط شغلی و زناشویی دارد شناخته می شود؛ لذا به عنوان سازه اصلی شخصیت شناسایی شده؛ بنابراین شناسایی متغیرهایی که بتوانند تاب آوری را پیش بینی نمایند مهم است. هدف: هدف تدوین مدلی برای تاب آوری با استفاده از متغیرهای انعطاف پذیری شناختی و تمایز یافتگی خود با میانجی گری صمیمیت و سازگاری زناشویی بود. روش: پژوهش حاضر کمی و با روش توصیفی- همبستگی است. جامعه پژوهش شامل پرستاران زن متاهل شاغل در مراکز درمانی و بیمارستان های دولتی که در سال ۱۴۰۱ مشغول به کار در شهر کرج بودند که از بین ۲۹۳۸ پرستار (۴۰۰ نمونه) به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. جمع آوری داده ها از طریق پرسشنامه های تاب آوری کانور و دیویدسون(۲۰۰۳)، انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال(۲۰۱۰)، تنظیم شناختی هیجان گرانفسکی و همکاران (۲۰۰۳)، صمیمیت زناشویی باگاروزی (۲۰۰۱) و سازگاری زناشویی لاک -والاس(۱۹۹۳) در از نرم افزار SPSS۲۴ و AMOS۲۶ مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: ضریب مسیر غیر مستقیم بین انعطاف پذیری شناختی و تاب آوری از طریق صمیمیت زناشویی (۲۴۸/۰) معنادار است. ضریب مسیر غیر مستقیم بین تنظیم شناختی هیجان و تاب آوری از طریق صمیمیت زناشویی(۳۵۲/۰) معنادار است. ضریب مسیر غیرمستقیم بین انعطاف پذیری شناختی و تاب آوری از طریق سازگاری زناشویی(۸۹۹/۱) معنادار است. ضریب مسیر غیرمستقیم بین تنظیم شناختی هیجان و تاب آوری از طریق سازگاری زناشویی(۲۰۲/۰) معنادار است. نتیجه گیری: افزایش انعطاف پذیری شناختی و تنظیم شناختی هیجان بر تاب آوری تاثیرگذار است؛ بنابراین پیشنهاد می شود به متغیرهای شناختی، هیجانی و عاطفی این قشر توجه ویژه شود.

کلیدواژه ها:

Resilience ، Flexibility ، Emotion regulation ، Intimacy ، تاب آوری ، انعطاف پذیری ، تنظیم هیجان ، صمیمیت ، سازگاری ، پرستاران زن متاهل