تاثیر تصویرسازی ذهنی بر استرس والدگری: یک مقاله مروری سیستماتیک

تصویرسازی ذهنی به عنوان یکی از تکنیکهای مهم روانشناختی، ابزار قدرتمندی در مدیریت استرس و بهبود تنظیم هیجانی محسوب می شود. این تکنیک که شامل تجسم ذهنی رویدادها، صحنه ها یا احساسات مثبت است، می تواند از طریق بازسازی شناختی و تقویت توانمندی های هیجانی، اثرات چشمگیری بر کاهش استرس داشته باشد. والدگری به عنوان یکی از پیچیده ترین نقش های انسانی، چالش هایی مانند فشارهای روانی، اضطراب های روزمره و تعارضات والد-کودک را به همراه دارد. استرس والدگری، علاوه بر تاثیر بر سلامت روان والدین، می تواند موجب ایجاد اختلال در روابط خانوادگی و حتی رشد روانی و اجتماعی کودک شود. در این مقاله، با مرور سیستماتیک مطالعات انجام شده، تاثیر تصویرسازی ذهنی بر استرس والدگری بررسی شده است. نتایج نشان می دهند که این تکنیک به واسطه کاهش پاسخ های فیزیولوژیک به استرس، تقویت تنظیم هیجانی و افزایش خودکارآمدی، به والدین کمک می کند تا نقش خود را بهتر ایفا کنند. علاوه بر این، تصویرسازی ذهنی تعاملات مثبت والد-کودک را بهبود می بخشد و موجب تقویت روابط عاطفی در خانواده می شود. این مقاله با تحلیل عمیق مبانی نظری و یافته های پژوهشی، پیشنهاداتی برای گنجاندن این تکنیک در مداخلات مشاوره ای و رواندرمانی والدین ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

استرس والدگری ، تصویرسازی ذهنی ، تعاملات والد-کودک