بررسی اثربخشی یادگیری ترکیبی (حضوری-مجازی) در آموزش و پرورش

یادگیری ترکیبی به عنوان یک روش آموزشی نوین، ترکیبی از آموزش حضوری و مجازی را ارائه می دهد که می تواند به بهبود کیفیت یادگیری و افزایش تعامل بین معلمان و دانش آموزان منجر شود. هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی یادگیری ترکیبی در نظام آموزش و پرورش و تحلیل مزایا و چالش های آن در بهبود فرآیند یادگیری دانش آموزان است. این مطالعه به روش کیفی و توصیفی انجام شده و از منابع کتابخانه ای شامل مقالات علمی و پژوهش های معتبر منتشرشده در پایگاه های دانشگاهی مانند سیویلیکا، نورمگز، مگ ایران، و گوگل اسکولار بهره گرفته است. یافته های پژوهش نشان داد که یادگیری ترکیبی در مقایسه با روش های سنتی، به دلیل انعطاف پذیری بیشتر، دسترسی گسترده تر به منابع آموزشی و امکان شخصی سازی فرآیند یادگیری، تاثیر مثبتی بر درک مفاهیم پیچیده و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارد. همچنین، این شیوه به بهبود مهارت های خودتنظیمی، تفکر انتقادی و تعامل اجتماعی دانش آموزان کمک می کند. از سوی دیگر، اجرای موفق یادگیری ترکیبی مستلزم تامین زیرساخت های مناسب، آموزش معلمان برای به کارگیری فناوری های آموزشی و طراحی محتوای منطبق با اصول یادگیری ترکیبی است. نتایج این پژوهش بر اهمیت ارزیابی مستمر عملکرد یادگیری ترکیبی و ایجاد سیاست های حمایتی برای توسعه این روش در مدارس تاکید دارد. بنابراین، به کارگیری یادگیری ترکیبی، همراه با برنامه ریزی دقیق و پایش مستمر، می تواند به عنوان یک راهکار موثر برای بهبود کیفیت آموزش و پرورش در عصر دیجیتال مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

یادگیری ترکیبی ، آموزش حضوری ، آموزش مجازی ، اثربخشی آموزشی