آسیب شناسی آموزش مهارت های زندگی و راه های بهبود آن

این پژوهش به بررسی چالش ها و راهکارهای بهبود آموزش مهارت های زندگی در مدارس می پردازد. مهارت های زندگی شامل مجموعه ای از توانایی های شناختی، هیجانی و اجتماعی است که به دانش آموزان کمک می کند تا در موقعیت های مختلف زندگی تصمیم گیری صحیحی داشته باشند و با چالش های روزمره سازگار شوند. هدف این پژوهش شناسایی نقاط ضعف موجود در آموزش مهارت های زندگی در مدارس، تحلیل عوامل موثر بر ناکارآمدی این آموزش ها و ارائه راهکارهایی برای بهبود وضعیت فعلی است. روش تحقیق این مطالعه به صورت توصیفی-تحلیلی بوده و از منابع علمی، مطالعات پیشین و تحلیل محتوای برنامه های آموزشی برای گردآوری داده ها استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد که عدم تدوین برنامه های آموزشی استاندارد، استفاده از روش های تدریس غیرفعال، کمبود دانش تخصصی معلمان، نبود تعامل موثر بین مدرسه و خانواده و موانع فرهنگی از مهم ترین عوامل ناکارآمدی آموزش مهارت های زندگی در مدارس هستند. همچنین، نتایج حاکی از آن است که ادغام روش های نوین تدریس، تقویت نقش والدین و معلمان، به کارگیری فناوری های آموزشی و حمایت سیاست گذاران می تواند تاثیر قابل توجهی در بهبود این آموزش ها داشته باشد. در مجموع، این پژوهش بر ضرورت تحول در شیوه های آموزش مهارت های زندگی تاکید کرده و پیشنهادهایی برای بهبود این فرآیند ارائه می دهد که می تواند منجر به ارتقای توانمندی های دانش آموزان و بهبود کیفیت آموزش در مدارس شود.

کلیدواژه ها:

مهارت های زندگی ، آموزش ، دانش آموزان ، نظام آموزشی ، روش های تدریس