بررسی روند بازماندگی از تحصیل سنین ۱۵ تا ۱۷ سال در سالهای ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۳

این پژوهش با ضرورت بر روند بازماندگی از تحصیل سنین ۱۵ تا ۱۷ طی چهار سال در دوره آموزش دوم متوسطه استان هرمزگان تنظیم شد و هدف اصلی آن بررسی این روند و برنامهریزی جهت کنترل آن می باشد. بازماندگی از تحصیل یکی از اصلیترین چالشهای نظام آموزش و پرورش ایران است که در سالهای اخیر بهویژه پس از همهگیری کووید ۱۹ و غیرحضوری شدن آموزشها رشد چشمگیری داشته است. طبق آخرین آمارهای اعلامی از سوی وزارت آموزش و پرورش در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ هرچند تلاشهایی برای جذب بازماندگان و کاهش آمار نسبت به سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ انجام شده است اما آمار بازماندگان از تحصیل نسبت به سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ کاهش نیافته است و همچنان بیش از ۱۷۵۰۲ نفر در سنین ۱۵ تا ۱۷ سال که بعضا فاقد سوابق تحصیلی هستند از تحصیل بازماندهاند. بررسیها نشان داد که پنج شهرستان میناب، بندرعباس، بندرلنگه و رودان دارای بیشترین فراوانی مطلق بازماندگان از تحصیل هستند و از بین این پنچ شهرستان، میناب در این شاخص وضعیت بسیار نامناسبتری دارد به نحوی که در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ تعداد ۳۹۹۳ نفر از جمعیت لازم التعلیمان آن در سن ۱۵ تا ۱۷ سال بازمانده از تحصیل شدهاند.

کلیدواژه ها:

بازماندگی از تحصیل ، استان هرمزگان ، پوشش تحصیلی ، سنین ۱۵ تا ۱۷ سال