اثربخشی آموزش کارکردهای اجرایی بر بازداری پاسخ در نوجوانان دارای رفتارهای پرخطر

مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش کارکردهای اجرایی بر بازداری پاسخ در نوجوانان دارای رفتارهای پرخطر انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر اردبیل در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ بودند که به روش نمونه گیری دردسترس تعداد ۴۰ نفر به عنوان نمونه آماری بعد از غربالگری با پرسشنامه رفتارهای پرخطر انتخاب و در دو گروه آزمایش (۲۰ نفر) و کنترل (۲۰ نفر) به روش نمونه گیری تصادفی جایگماری شدند. برای گروه آزمایش ۷ جلسه ۷۵ دقیقه ای و به صورت هفتگی یک جلسه آموزش کارکردهای اجرایی (مدنی و همکاران، ۱۳۹۶) برگزار شد. برای گردآوری داده از پرسشنامه رفتارهای پرخطر و پرسشنامه بازداری پاسخ استفاده شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس تک متغیره (NACOVA) با بهره گیری از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۲ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد آموزش کارکردهای اجرایی بر بازداری پاسخ در نوجوانان دارای رفتارهای پرخطر تاثیر معناداری دارد (p<۰.۰۱). به طوری که ارائه این آموزش موجب افزایش بازداری پاسخ در نوجوانان دارای رفتارهای پرخطر در گروه آزمایش شده است (p<۰.۰۱). در مجموع، نتایج این مطالعه حاکی از تاثیر آموزش کارکردهای اجرایی بر افزایش بازداری پاسخ در نوجوانان دارای رفتارهای پرخطر است. این نتایج می تواند زمینه ساز تلویحات بالینی و آموزشی برای ارتباط با نوجوانان دارای رفتارهای پرخطر باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش کارکردهای اجرایی ، بازداری پاسخ ، رفتارهای پرخطر