تاثیر تحریک الکتریکی فراجمجمه ای مغز در کاهش اضطراب دانشجویان دارای اضطراب فراگیر

زمینه و هدف: از آنجا که اضطراب از جمله عوامل موثر بر عملکرد افراد دارای اضطراب فراگیر دانشجویان به شمار میرود، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تحریک الکتریکی فراجمجمه ای مغز در کاهش اضطراب دانشجویان دانشگاه ازاد تبریز انجام شد. مواد و روشها: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، دربرگیرنده کلیه دانشجویان دانشگاه ازاد تبریز که در در سال ۱۴۰۲- ۱۴۰۱ بهمراکز درمانی شهر تبریز مراجعه نمودند و از نظر متخصص روانپزشکی دارای اضطراب GAD هستندتشکیل شد. همچنین با روش نمونه گیری در دسترس ۲۴ نفرانتخاب شد. آزمودنیها به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل (۱۲ نفر در هر گروه) جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت ۱۰ جلسه۳۰ دقیقه ای تحریک الکتریکی فراجمجمه ای مغز را دریافت کردند. اما گروه کنترل مداخلهای را دریافت نکردند. از پرسشنامه اضطراب حالت- صفت (مارتیز،) و نقشه مغزی در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به منظور جمع آوری اطلاعات استفاده شد. دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS و تحلیل کوواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شدند. یافتهها: نتایج نشان داد بین نمرات پس آزمون گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل، تفاوت معنی داری وجود داشت .به عبارت دیگر، تحری ک الکتریکی فراجمجمه ای مغز منجر به افزایش معنی دار نمرات اعتمادبه نفس و کاهش معنی دار نمرات اضطراب جسمانی و شناختی و تغییرات در امواج تتا و آلفا در افراد دارای اضطراب فراگیر شده است. نتیجه گیری: براساس نتایج این پژوهش، درمان تحریک الکتریکی مستقییم مغز، مداخلهای موثری در کاهش اضطراب دانشجویان است و راهی مناسب، کم هزینه و در دسترس است که دانشجویان میتوانند برای کاهش اضطراب و افزایش اعتماد به نفس و کارکردهای شناختی از آن استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

تحریک الکتریکی فراجمجمه ای مغز ، اضطراب ، دانشجویان ، امواج مغزی