رابطه سندرم پیش از قاعدگی با ابعاد سرشت و منش و ریتم های شبانه روزی؛ نقش میانجی دشواری در تنظیم هیجان

هدف: سندرم پیش از قاعدگی یکی از شایع ترین اختلالات زنان در سنین باروری است که می تواند به طور قابل توجهی در فعالیت های زندگی روزمره اختلال ایجاد کند؛ بنابراین، پژوهش حاضر، با هدف بررسی رابطه سندرم پیش از قاعدگی با ابعاد سرشت و منش و ریتم های شبانه روزی با نقش میانجی دشواری در تنظیم هیجان انجام گرفت. روش شناسی پژوهش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود که در قالب تحلیل مسیر انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را تمامی دانشجویان دختر مشغول به تحصیل در دانشگاه محقق اردبیلی در سال تحصیلی ۰۴۱۲-۰۴۱۱ تشکیل داد. ۰۰۳ نفر از افراد به شیوه نمونه گیری در دسترس از بین جامعه آماری فوق انتخاب شد که از بین آنها ۱۷۲ نفر مبتلابه سندرم پیش از قاعدگی تشخیص داده شد. ابزارهای جمع آوری داده ها شامل ابزار غربالگری علائم پیش از قاعدگی (PSST)، پرسشنامه سرشت و منش (TCI)، پرسشنامه صبحی و عصری (MEQ) و مقیاس دشواری در تنظیم هیجان (DERS) بود. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش تحلیل مسیر در نرم افزار AMOS-۲۴ استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان دادند که ابعاد خودراهبری و همکاری با میانجی گری دشواری در تنظیم هیجان بر سندرم پیش از قاعدگی اثر غیرمستقیم و منفی دارند و ابعاد نوجویی و آسیب پرهیزی اثر غیرمستقیم و مثبت دارند. از طرف دیگر عصری بودن بر سندرم پیش از قاعدگی اثر مستقیم و مثبت دارد. نتیجه گیری: این نتایج نشان می دهند که در خودراهبری و همکاری پایین و نوجویی و آسیب پرهیزی بالا می توانند با ایجاد اختلال در تنظیم هیجان منجر به سندرم پیش از قاعدگی شوند. همچنین عصری بودن می تواند عامل خطری برای سندرم پیش از قاعدگی باشد. توجه به این ابعاد و مکانیسم ها می تواند در تدوین مداخلات پیشگیرانه و درمانی کارآمد برای سندرم پیش از قاعدگی موثر باشد. کلمات کلیدی: سندرم پیش از قاعدگی، ابعاد سرشت و منش، ریتم های شبانه روزی، دشواری در تنظیم هیجان