شناخت الگوی تصمیم گیری هسته ای دولت سیزدهم برپایه گفتمان پسااستعمارگرایی غرب

نادیده گرفتن روایت و هویت انسان شرقی و تلاش برای سلطه بر او، به عنوان دیگری غرب، چارچوب سلطه ی پسااستعمارگرایانه را شکل داده است. نگرش به مجادله ی ایران و غرب بر سر موضوع هسته ای در قالب این رهیافت امریست که تاکنون کمتر مورد توجه و پژوهش قرار گرفته است. لذا این پژوهش با هدف فهم چرایی طولانی و در عین حال دشوار بودن توافق در دولت سیزدهم این سوال را مطرح می کند که؛ نگرش پسااستعماری غرب به موضوع هسته ای ایران چگونه الگوی تصمیم گیری در دولت سیزدهم را شکل داده است؟. یافته های پژوهش نشان داد که نگرش غرب از منظر پسااستعمارگرایی به چالش هسته ای ایران به عنوان دیگری غرب بر پایه ی همان اقدامات گذشته باعث غلبه ی الگوی شناخت اولیه از سوی دولت سیزدهم در مذاکرات شد. این الگو مبتنی بر لغو تحریم ها، عدم اعتماد و ارائه تضمین از سوی غرب رسیدن به توافق را در حداکثر غیرممکن و در حداقل دشوار کرده است. روش این پژوهش کیفی و رویکرد آن نیز توصیفی- تحلیلی برمبنای ابزارهای اسنادی و کتابخانه ای است.

کلیدواژه ها:

نظم هسته ای ، پسااستعمارگرایی ، پرونده هسته ای ، دولت سیزدهم ، الگوی تصمیم گیری