دانش بومی کشاورزی درمناطق خشک و بیابانی یزددرراستای صرفه جویی درامرانتقال و توزیع آب

استان یزدبه عنوان بخشی ازمناطق خشک وبیابانی کشورازدیرباز بامشکل خشکی و کم ابی مواجه بودهسات کشاورزان این خطه ازمیهنمان تاقبل ازترویج و ورود شیوه های انتقال و توزیع آب توسط دستگاه های اجرایی ذیربط درروستاها و اراضی بزرگتر درپایین دست تجارب و علوم و فنون بومی و سنتی شیوه های صرفه جویی را بطور نسبی شنخته و به اجرا دراورده اند این شیوه ها چه درمسیر انتقال و چه درمرحله توزیع درعرصه مزارع وباغات که میتوانند منطبق برمناطق پرشیب ترکوهستانی یا دامنه کم شیب کوهپایه ها باشند تاثیرات قابل ملاحظه ای را درامرصرفه جویی آب بجای گذاشته اند استخرهای ذخیره آب که پتانسیل آبیاری خود را افزایش میدهد راهروهای زیرزمینی جهت جلوگیری ازتبخیر آب هرز ابی به منظور ایزولاسیونانهار و راهروهای زیرزمینی کرت های کم عرض پیرامون باغات بنام جادوال جادیوار و موره که بخش مرکزی آنها به زراعت کم آب اختصاص یافته و شخم های میان دوره ای ابیاری به منظور حفظ رطوبت خاک درفصول گرم نمونه های ازدانش واقدامات بومی وسنتی درکاهش تلفات و هدررفت آب دراین استان است که هریک با اصطلاحات محلی مورد استفاده قرار میگیرند

کلیدواژه ها:

دانش بومی کشاورزی ، آبیاری ، انتقال آب