تحلیل مکانی خشکسالی یک دهه اخیردراستان خوزستان

خشکسالی ازجمله بلایای طبیعی است که براثرگرمایش جهانی تشدید شده و دراین بین نواحی خشک بیشترین صدمه را متحمل شده اند هدف ازاین تحقیق بررسی وضعیت خشکسالی طی دهه اخیر دراستان خوزستان و شناسایی نواحی اسیب پذیر این استان می باشد بدین منظور ازامار بارش سالانه 17ایستگاه سینوپتیکی استان و نواحی همجوارطی دوره اماری 2002تا2011 بهره گرفته شد و با استفاده ازشاخص استانداردبارش و روش میانیابی معکوس فاصله تحلیل مکانی خشکسالی انجام شد نتایج نشان داد که درنیمه اول دوره اماری شرایط نزدیک نرمال و درنیمه دوم دهه خشکسالیهای بسیارشدیدی رخ داده است کانون شدت خشکسالی ایستگاه های بهبهان و هندیجان بود هاست که شرایط فراخشک را درسالهای 2008و2010 تجربه کرده اند همچنین نواحی جنوبشرقی و شرق استان نسبت به سایرنواحی استان دربرابر خشکسالی اسیب پذیری بیشتری دارند

کلیدواژه ها:

استان خوزستان ، تحلیل مکانی خشکسالی ، شاخص بارش استاندارد شده