بررسی شیوه مدیریت سنتی گله داری و دامداری در مناطق نیمه خشک ایران (مطالعه موردی روستای خوراوند شهرستان خمین

وجود سابقه طولانی در بهرهبرداری از منابع طبیعی دربخش های مرکزی و نیمه خشک کشور به ویژه در زمینه استفاده ازمراتع جهت دامداری، باعث ایجاد مدیریتهای سنی گلهداری با شیوههای مختلف شده است که در کنار هر یک از اینمدیریتها و آداب و رسوم و عرفهای خاصی را به وجود آمده است. در این تحقیق که به روش مطالعه کیفی انجام شده است، بعد از شناسایی سه شیوه سنتی در گلهداری در روستای فراوند از توابع شهرستان خمین، یکی از این سه شیوه که به شکل همیاری و مشارکتی انجام میشود در طول یک دوره یک ساله به همراه عرفها و آداب و رسوم آن مورد بررسی قرار گرفت.در پایان این بررسی نشان میدهد که این شیوه سنتی و مدیریتی دامداری در منطقه با آداب و رسوم و عرفهای زیاد میتواند و یک شیوه همیاری و مشارکتی موفق در میان روستاییان در جهت مدیریت مراتع روستا و همچنین کاهش اثرات گلهداری به صورت منفرد توسط دامداران به مراتع و تخریب آن بسیار تأثیرگذار خواهد بود. در واقع این شیوههای مدیریتی سنتی در سطح محلی میتواند در حل مسائل اجتماعی- اقتصادی و مدیریتی برای مدیران ذیربط و همچنین جلوگیری از تخریب پوشش گیاهی و در نتیجه جلوگیری از گسترش روند بیابانی شدن در منطقه راهگشا و مؤثر باشد

کلیدواژه ها:

مدیریت سنتی گله داری ، دستاورد مشارکتی ، دانش بومی ، مراتع مرکزی ایران ، مسائل اقتصادی -اجتماعی