روشهایی « اجرایی» کار تئاتر با کودکان و نوجوانان

در جامعه رو به توسعه امروز که نیاز به یادگیری امری مهم است توسعه تئاتر پداگوژیک (کلمه یونانی به معنای کودک و هدایت کننده) امری مهم و غیر قابل انکار در کشور است بخصوص اینکه بیشترین جامعه هدف این نوع از تئاتر کودکان و نوجوانان هستند. به دلیل اینکه آینده درخشان هر جامعه توسط کودکانی که آموزش های درست دیده اند شکل میگیرد میتوان گفت با انجام اصولی این سبک از تئاتر میتوان آینده یک کشور را ساخت. در ایران جبار باغچه بان ۱۰۲ سال قبل در نمایشی خلاقانه این سبک از تئاتر و لزوم استفاده از آن در آموزش کودکان را مطرح کرد. به دلیل غیر مستقیم بودن تعلیم و تربیت در این روش و اثر گذاری بالای آن استفاده از این تئاتر پازل گمشده آموزش در کودکان و نوجوانان است چرا که در این روش با توجه به نیازها و خواسته ها و ارزش های فرهنگی و ملی هر کشور میتوان جامعه آرمانی را تربیت کرد که بیشتر آموزش نیز به اعضای گروه و در حین تمرین های نمایش اختصاص می یابد و میتوان از آن در تئاتر درمانی نیز استفاده کرد. در این مقاله سعی بر آن شده است که ضمن تشریح کامل شیوه آموزشی استاد جبار باغچه بان با چگونگی توسعه تئاتر پداگوژیک و لزوم استفاده از آن در سیستم آموزشی و هنری و فرهنگی کشور آشنا شده و در ادامه یک مقایسه بین این نوع از تئاتر و تئاتر روایی که برشت در آن به لزوم درگیر کردن قوه تفکر به جای احساسات تماشاچی اعتقاد داشت جهت آشنایی بیشتر انجام می شود.

کلیدواژه ها:

بدیهه سازی ، تئاتر ، تخیل ذهنی ، متن نمایشی ، نمایش خلاق ، نمایشنامه ، کودک