کاربرد کنترل بیونیکی در طراحی سیستم های فتوولتاییک کارآمدتر

امروزه نیاز بشر برای انرژی، پیوسته در حال افزایش و منابع انرژی فسیلی پایان پذیر در حال کاهش است. فناپذیری منابع تجدیدناپذیر و وقوف جهانیان بر اثرات مخرب زیست محیطی مصرف سوخت های فسیلی نظیر گرمایش جهانی و آلودگی آب، هوا و خاک به توسعه بهره برداری از منابع تجدیدپذیر منجر شده است. با وجود منبع عظیم خورشیدی و ضرورت حداکثر بهره برداری از این انرژی، یکی از بهترین راه ها به کارگیری سیستم های فتوولتاییک است. در این میان ساختمانهای یکپارچه با فتوولتاییک (بی آی پی وی) اهمیت زیادی یافته است که بهره گیری از انرژی تجدید پذیر می تواند دلیل این مهم باشد. در این سیستم توجه به فتوولتاییک ها، از ابتدای فرآیند طراحی به عنوان جز لاینفک ساختمان است که علاوه بر مزایای زیاد این سیستم ها، معایبی را نیز داراست. در این راستا علم کنترل بیونیکی که از دسته بندی شبیه سازی بیولوژیکی معماری بیونیک می باشد؛ مورد توجه قرار گرفت تا با الهام از فرایند زیستی گا آفتابگردان به طراحی سیستم های کارآمد تر فتوولتاییک جهت دریافت انرژی بیشتر خورشیدی برسیم؛ که سیستم های بسیار متمرکز فتوولتاییک (اچ سی پی وی) با این فرآیند طراحی می شوند. در این مقاله سعی بر آن است تا ضمن بررسی ساختمانهای بی آی پی وی، و فرایند عملکردی سیستمهای اچ سی پی وی به مقایسه عملکرد این سیستمها در جذب انرژی خورشیدی پرداخته شود تا کارایی بیشتر سیستم اچ سی پی وی تعیین گردد.

کلیدواژه ها:

انرژی خورشیدی ، کنترل بیونیکی ، ساختمان های یکپارچه با فتوولتاییک ، سیستم های بسیار متمرکز فتوولتاییک