تصویر غزل در آیینه چهار سبک شعر فارسی

شاعران گوناگون در دورههای مختف کوشیدهاند با توجه به برخی مولفهها نظیر رویکردهای ادبی و توجه به سنت اجتماعی و ادبی رایج در اعصار گوناگون، با کمک صور خیال، تصاویری شاعرانه خلق کنند. این تصاویر تحولاتی گاه عمیق یافتهاند. در مقاله حاضر، به تصاویر موجود در چهار غزل از چهار سبک مختلف خراسانی، عراقی، هندی و معاصر پرداخته شده است. در انتخاب غزلها عالوه بر تاکید بر شخصیت های بارز هر سبک، از غزلهایی استفاده شده که در آن ها مولفههایی از عشق زمینی نمود داشته باشد تا در کنار تصاویر به تغییر شیوه های توصیف معشوق در طول هزار سال توجه شود. مهمترین نتیجه تحقیق این است که معلوم شد اوال تنوقات ادبی چون تشبیه با تحول موضوعی مواجه بوده اند و از حسی به عقلی سیر کردهاند و ثانیا سیر مذکور تا غزل معاصر ادامه دارد با این قید که مجددا در دوران معاصر به سمت تصاویر ملموس حرکت شده است و از جنبههای انتزاعی کاسته شده است اگرچه در موارد هم انتزاعیات و معقوالت در حد اعال به چشم میخورد.

کلیدواژه ها:

تصویر ، خراسانی ، عراقی ، غزل ، معاصر ، هندی