بررسی تطبیقی حدود تادیب و تعزیر کودکان در فقه امامیه و اهل سنت

این مقاله به بررسی تطبیقی حدود تادیب و تعزیر کودکان در فقه امامیه و اهل سنت می پردازد. تادیب به عنوان فرآیندی تربیتی برای اصلاح رفتار و پرورش شخصیت کودکان تعریف شده است، در حالی که تعزیر به معنای اعمال مجازات های غیرحدی با هدف اصلاح رفتارهای انحرافی و پیشگیری از تخلفات است. روش تحقیق این مطالعه، کیفی بوده و با استفاده از روش تحلیل محتوای متون اصلی اسلامی شامل قرآن، احادیث، کتب فقهی معتبر و قوانین حقوقی معاصر صورت گرفته است. در این راستا، ابتدا مفاهیم کلیدی تادیب و تعزیر به صورت لغوی و اصطلاحی تبیین شده و سپس مبانی نظری و عملی آنها با استناد به دیدگاه های فقهی بررسی شده است. همچنین، برای ارائه تحلیلی جامع، مقایسه ای میان دیدگاه های فقه امامیه و اهل سنت انجام شده است. نتایج نشان می دهد که هر دو مکتب فقهی بر اهمیت تربیت اخلاقی و اجتماعی کودکان تاکید دارند، اما در جزئیات و شرایط اعمال تادیب و تعزیر اختلافاتی وجود دارد. به عنوان نمونه، فقه امامیه بیشتر بر ضرورت تناسب میان جرم و مجازات و رعایت مصلحت کودک تاکید دارد، در حالی که در فقه اهل سنت نیز اصولی مانند محبت، رعایت عدالت، و اجتناب از آسیب جسمی یا روانی مورد توجه است. این مقاله همچنین به نقش این مفاهیم در پیشگیری از رفتارهای ناهنجار، تقویت نظم اجتماعی و ایجاد بستر مناسب برای رشد معنوی و اخلاقی کودکان پرداخته است.

کلیدواژه ها:

تادیب ، تعزیر ، کودک ، فقه امامیه ، فقه اهل سنت ، حقوق اسلامی