اولویت بندی شاخصهای موثر اقتصادی و تجاری بر تنشها و همکاریهای مرزی

یکی از اهداف اساسی هر جامعه، دستیابی به رشد اقتصادی پایدار و کاهش نوسانات اقتصادی است. تحقق ثبات اقتصادی به عنوان اولویت اصلی هر کشور، زمینه ساز تقویت سرمایه گذاری بلندمدت است. در عدم وجود ثبات، سرمایه ها به بخش های خدماتی و احتکاری متمایل می شوند که می تواند به کاهش رشد اقتصادی منجر شود. عنصر امنیت نیز در شکوفایی استعدادها و تکامل جامعه نقش کلیدی دارد. به ویژه در مناطق مرزی، عدم تامین امنیت می تواند خلاقیت ها و نوآوری ها را محدود کند. اشتغالزایی و توسعه اقتصادی در این مناطق از مولفه های مهم امنیت مرزی به شمار می روند. مناطق مرزی ظرفیت های مهمی برای توسعه مبادلات منطقه ای دارند که می تواند به بهبود استانداردهای زندگی و افزایش تعاملات فرهنگی و اجتماعی کمک کند. هدف این پژوهش، بررسی شاخص های موثر اقتصادی و تجاری بر تنش ها و همکاریهای مرزی است. با تحلیل این شاخص ها، درک بهتری از تاثیر متقابل عوامل اقتصادی بر امنیت و همکاریهای مرزی حاصل می شود. ایجاد بسترهای اقتصادی پایدار و تامین امنیت در این مناطق، راهبردهای کلیدی برای افزایش همکاری ها و کاهش تنش ها به شمار می روند. این تحقیق کاربردی و به روش توصیفی-پیمایشی انجام شده است. معیارها و زیرمعیارهای اولیه با استفاده از مطالعات کتابخانه ای استخراج شدند. فرم های تحقیق بین ۳۰ نفر از متخصصان و اساتید دانشگاه توزیع و وزن معیارها با روش بهترین-بدترین محاسبه شد. پنج معیار اصلی شامل حجم تجارت، سرمایه گذاری خارجی، زیرساخت، منازعات مرزی و ثبات سیاسی شناسایی شدند. نتایج نشان می دهد که ثبات سیاسی با وزن ۸۳/۰ باالترین اولویت را دارد. منازعات مرزی، حجم تجارت، سرمایه گذاری خارجی و زیرساخت در اولویت های بعدی قرار دارند. این یافته ها تاکید دارند که توجه به ثبات سیاسی برای ارتقاء همکاریهای اقتصادی ضروری است. همچنین، منازعات مرزی و حجم تجارت به عنوان عوامل کلیدی شناسایی شدند. این نتایج می توانند راهنمایی برای سیاستگذاران باشند تا با توجه به این اولویت ها، راهکارهایی برای بهبود شرایط مرزی و تقویت همکاری های اقتصادی ارائه دهند. در نهایت، توجه به ثبات سیاسی و عوامل موثر دیگر می تواند به کاهش تنش ها و توسعه پایدار در مناطق مرزی کمک کند.

کلیدواژه ها:

شاخص های تجاری ، امنیت ، تنش های مرزی ، توسعه اقتصادی ، روش بهترین - بدترین