تاثیر یک دوره تمرینات مقاومتی بر سطوح سرمی TNF-α در مردان سالمند دارای دیابتی نوع یک

مقدمه و هدف: دیابت یک بیماری مزمن است که با ناتوانی بدن در متابولیسم گلوکز شناخته می شود و در صورتی که کنترل نشود می تواند به بیماری های چشمی، آسیب عصبی، بیماری های قلبی و مراقبت های بهداشتی پرهزینه منجر شود. یکی از مشکلات این بیماران سطوح سرمی بالای سایتوکاین های پیش التهابی به ویژه TNF-α می باشد. سایتوکاین های پیش التهابی از جنس پروتئین می باشند ابتدا توسط ماکروفاژها و همچنین سلول های چربی تولید و در ایجاد التهاب و تنظیم آن نقش مهمی ایفا می کنند و در مقابل آن سایتوکاین های ضدالتهابی وجود دارند که باعث کاهش التهاب می شوند؛ که وجود یک تعادل پویا بین این دو گروه برای حفظ پایدار بدن انسان بسیار مهم هستند. مواد و روش ها: در این پژوهش از مردان مبتلا به دیابت نوع یک که سابقه دیابت بیشتر از ۱۲ سال داشتند استفاده شد. با استفاده از فرم های همکاری که در بین افراد جامعه آماری توزیع شد، نمونه های آماری که تمایل داوطلبانه داشتند انتخاب شدند. بر اساس طرح پژوهش و با توجه به معیارهای ورودی و خروجی پژوهش ۴۰ نفر با رده سنی ۵۵ تا ۶۰ سال و فاقد سابقه بیماری حاد از این تعداد انتخاب و به طور تصادفی به چهار گروه ۱۰ نفری، ۱- دیابت تمرین ۲- دیابت-کنترل۳- تمرین- سالم ۴- کنترل- سالم تقسیم شدند. نتایج: در گروه دیابت کنترل (DC) میزان سطوح سرمی TNF-a افزایش داشت و در گروه دیابت تمرین (DT) این میزان کاهش پیدا کرد و این کاهش در سطح معناداری بود (p=۰/۰۰۳۶). نتیجه گیری: به طورکلی پژوهش حاضر نشان داد که سطوح سرمی TNF-αدر بیماران دیابتی افزایش پیدا می کند و تمرینات مقاومتی می تواند این سایتوکاین التهابی را به سطح نرمال نزدیک کند. لذا به بیماران دیابتی توصیه می شود که از تمرینات مقاومتی به عنوان یک راهبرد درمانی به منظور کنترل سایتوکاین های التهابی استفاده نمایند.

کلیدواژه ها:

دیابت ، تمرینات مقاومتی ، تومور نکروز آلفا.