تحلیل عوامل سیاسی موثر بر بروز نارضایتی های اجتماعی در ایران

هدف از این پژوهش تحلیل عوامل سیاسی موثر بر گسترش نارضایتی های اجتماعی در ایران می باشد. تحقیق حاضر به لحاظ هدف کاربردی، از نوع توصیفی-تحلیلی در قالب استراتژی استقرائی است که به منظور گردآوری داده های تجربی از روش اسنادی و میدانی- پیمایشی بهره برده است. جامعه آماری، شامل شهروندان بالای ۱۸ سال شهر تهران بوده که ۲۷۱ نفر از آنان به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای به عنوان حجم نمونه برگزیده شده اند. داده های تحقیق با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردیده اند. میانگین نارضایتی های اجتماعی در تهران بالاتر از حد متوسط بوده، اما تمایل به بروز مدنی و مسالمت آمیز نارضایتی ها (۱/۸۰ درصد) نزد شهروندان بیشتر از تمایل به بروز خشونت بار نارضایتی ها (۷/۷ درصد) است. همچنین، بین متغیرهای سرمایه اجتماعی دولت محور، ادراک ناکارآمدی دولت، احساس ناامنی در فضای اجتماعی، آزادی های مدنی، حقوق سیاسی و ناهماهنگی پایدار میان قوا با نارضایتی های اجتماعی و اشکال بروز آن ارتباط معناداری دارد. فرسایش سرمایه اجتماعی، ادراک بیشتر ناکارآمدی دولت، احساس ناامنی اجتماعی، کاهش آزادی های مدنی و نادیده گرفتن حقوق سیاسی و نیز ادراک ناهماهنگی میان قوا، منجر به افزایش نارضایتی های اجتماعی می گردد.

کلیدواژه ها:

نارضایتی های اجتماعی ، ادراک ناکارآمدی دولت ، احساس ناامنی ، سرمایه اجتماعی دولت محور