بررسی رابطه خود کارآمدی شغلی با مسئولیت پذیری و تعهد شغلی معلمان مقطع ابتدایی

هدف: این پژوهش با هدف بررسی رابطه خود کارآمدی شغلی با مسئولیت پذیری و تعهد شغلی معلمان مقطع ابتدایی شهرستان فارسان انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی و از جمله پژوهش های همبستگی است. جامعه آماری در پژوهش حاضر شامل کلیه معلمان مرد و زن مقطع ابتدایی سال تحصیلی ۱۳۹۷-۱۳۹۸ شهرستان فارسان است که ابلاغ آموزگاری دارند و تعداد دقیق آنها ۳۸۴ نفر می باشد. برای انتخاب و برآورد حجم نمونه، از جدول کرجسی مورگان استفاده شد که بر اساس آن، تعداد ۱۸۲ نفر شامل ۱۱۰ نفر زن و ۷۲ نفر مرد به عنوان نمونه از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس خود کارآمدی شغلی معلم اسچانز (۲۰۰۱)، مورگان و ولفولک و پرسشنامه تعهد شغلی بلاغ (۲۰۰۹) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از نرم افزار SPSS-۲۲ با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند. یافته ها: ۱) بین خود کارآمدی شغلی و مسئولیت پذیری رابطه معنادار وجود دارد. ضریب مسیر مستقیم بین دو متغیر "خود کارآمدی شغلی" و "مسئولیت پذیری" برابر با ۰.۱۳۵ و مقدار تی ولیو برابر با ۲.۱۲۷ می باشد. ۲) بین خود کارآمدی شغلی و تعهد شغلی رابطه معنادار وجود دارد. ضریب مسیر مستقیم بین دو متغیر "خود کارآمدی شغلی" و "تعهد شغلی" برابر با ۰.۱۰۹ و مقدار تی ولیو برابر با ۲.۱۸۷ می باشد. ۳) بین تعهد شغلی و مسئولیت پذیری رابطه معنادار وجود دارد. ضریب مسیر مستقیم بین دو متغیر "تعهد شغلی" و "مسئولیت پذیری" برابر با ۰.۳۸۳ و مقدار تی ولیو برابر با ۸.۴۵۳ می باشد.

کلیدواژه ها:

خود کارآمدی شغلی ، مسئولیت پذیری ، تعهد شغلی ، معلمان ، ابتدایی