بررسی رابطه ی بین آموزش مهارت های ارتباطی با عملکرد خلاقانه و رفتار خودتوسعه ای (مطالعه ی موردی: معلمان مقطع ابتدایی منطقه ی تبادکان)

از آن جایی که بخش زیادی از وقت معلمان صرف ارتباط برقرار کردن با دانش آموزان، والدین، همکاران و... می شود، باور و مهارت ارتباطی برای معلمان اهمیت زیادی دارد. با توجه به اهمیت مهارت های ارتباطی در سازمان های آموزشی در این پژوهش به بررسی ارتباط میان مهارت های ارتباطی معلمان بر عملکرد نوآورانه و رفتار خودتوسعه ای در بین آنان پرداخته می شود. پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی و از لحاظ زمانی مقطعی می باشد. در این پژوهش از روش پیمایشی جهت جمع آوری اطلاعات استفاده شده است. برای بررسی متغیرهای پژوهش با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه آماری مطابق محاسبات برابر با ۳۴۸ نفر در نظر گرفته شد و روش نمونه گیری تحقیق نیز تصادفی ساده می باشد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ی ۳۴ گویه ای مهارت های ارتباطی کوئین دام (۲۰۰۴) است. پرسشنامه ی عملکرد خلاقانه ی سای و همکاران (۲۰۱۵) که دارای ۱۳ سوال و تک عاملی و پرسشنامه ی رفتار خودتوسعه ای ایکس یو (۲۰۰۷) از دیگر پرسشنامه های پژوهش می باشد. پس از جمع آوری اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS۲۶ ضریب آلفای کرونباخ برای متغیرهای مهارت های ارتباطی (۰.۷۸۴)، عملکرد خلاقانه (۰.۸۱۱) و رفتار خودتوسعه ای (۰.۷۲۸) محاسبه گردید که مقدار آن برای هر متغیر بالاتر از ۰.۷ پرسشنامه برآورد شد که نشان دهنده پایایی تمامی متغیرها می باشد. نتایج تحقیق بیانگر این است که در فرضیه ی اول و دوم به ازای یک واحد تغییر مهارت های ارتباطی ۰.۹۲۰ تغییر در عملکرد خلاقانه و ۰.۷۳۹ تغییر در رفتار خودتوسعه ای معلمان ایجاد می شود و با توجه به آماره ی t که در هر دو فرضیه بالاتر از ۱.۹۶ و سطح معناداری (sig) که برابر ۰.۰۰۰ است و این نتایج نشانگر معناداری این ضرایب در سطح خطای ۰.۰۵ درصد می باشد، بنابراین فرضیات پژوهش معنادار می باشد و تایید می شوند.

کلیدواژه ها:

مهارت های ارتباطی ، عملکرد خلاقانه ، رفتار خودتوسعه ای