شناسایی و تحلیل پیشران های چابکی سازمانی در شهرداری تهران

در شهرداری ها، چابکی سازمانی برای بهبود خدمات شهری، افزایش رضایت شهروندان و مقابله با چالش های پیچیده شهری ضروری است. با تقویت پیشران ها، شهرداری ها می توانند فرآیندها را بهینه سازی کرده، تصمیم گیری های سریع تری داشته باشند و در نهایت به سازمان هایی پویا و پاسخگو تبدیل شوند که به بهبود کیفیت زندگی شهری کمک می کنند. هدف پژوهش حاضر شناسایی و اولویت پیشران های چابکی سازمانی در شهرداری تهران بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ نوع شناسی پژوهش در زمره پژوهش های آمیخته با رویکرد کیفی و کمی در پارادایم قیاسی-استقرایی است. جامعه آماری این پژوهش در بخش کیفی اساتید و خبرگان مطلع در حوزه مدیریت بود که با توجه به هدف پژوهش، نمونه گیری در این پژوهش به صورت هدفمند با استفاده از تکنیک گلوله برفی و به تعداد ۲ نفر انجام شد. جامعه آماری این پژوهش در بخش کمی مدیران و کارکنان شهرداری بودند که با بهره گیری از روش نمونه گیری غیر احتمالی در دسترس ۹۶ نفر از مدیران این حوزه در این پژوهش مشارکت کردند. در بخش کیفی، داده های بدست آمده از مصاحبه ها منجر به استخراج ۱۱ پیشران شد و تحلیل بخش کمی با استفاده از روش دیمتل انجام پذیرفت. بر اساس تحلیل دیمتل پذیرش فناوری اطلاعات و ارتباطات، نوآوری مستمر، حمایت مدیریت که هم بسیار نفوذکننده و هم بسیار نفوذپذیر است، جزو سه عامل نخست در ستون شدت (اهمیت) اثرگذاری قرار دارد. در این پژوهش مشخص شد که شبکه سازی و مشارکت، توانایی درک محیط، ساختار سازمانی نیز سه عامل نخست در ستون خالص اثرگذاری است و در این ساختار به طور قطع نفوذکننده در مجموعه سیستم است و تعاملات بیشتری دارد که به عنوان مهم ترین پیشران های اثرگذار بر سایر پیشرانها اولویت بندی و رتبه بندی شده است و یادگیری سازمانی، نوآوری مستمر و پذیرش فناوری اطلاعات و ارتباطات نیز جزو پیشران های چابکی سازمانی است که به بیشترین میزان اثر می پذیرد.

کلیدواژه ها:

چابکی سازمانی ، پیشران ، شهرداری ، دیمتل