مدیریت منابع آب های زیرزمینی و شناسایی شرایط مرزی هیدروژئولوژیکی استان قم

در عصر مدرن، انفجار جمعیت، توسعه صنعت، فرهنگ مصرف گرایی و شهرنشینی بی سابقه همراه با خشک سالی و گرم شدن زمین، مشکلات زیادی را برای بخش های آب به همراه آورده است. از این رو، تمایل به سیاست های عرضه محور غالب شده و راهبردهایی مانند حفر چاه با پمپ عمیق، سدسازی و انتقال آب بین حوضه ای برای رفع مشکلات اتخاذ شده است. برداشت بیش از حد آب های زیرزمینی، تخریب خاک-آب، کوچک شدن و خشک شدن بدنه های آبی، تشدید خطرات سیل، طوفان گرد و غبار، خسارات کشاورزی و زیست محیطی و خالی شدن مناطق روستایی از جمله شواهد مستقیم و غیرمستقیم است که این ادعا را تایید می کند. بر اساس پژوهش انجام شده نتایج نشان می دهد که سناریوهای انتقال آب و تسویه فاضلاب تاثیری بر روند هدررفت منابع آب زیرزمینی ندارد و تنها اصلاح روش های آبیاری کشاورزی می تواند در حفظ و بازسازی منابع زیرزمینی موثر باشد. این مدل را می توان به عنوان یک ابزار برای تحلیل سیاست ها و راهبردهای حوزه مدیریت آب در منطقه مورد مطالعه استفاده کرد. اعمال گزینه های مدیریتی برای استفاده از منابع آب زیرزمینی به منظور جلوگیری از نابودی آبخوان و خسارت های ناشی از افت تراز آب ضروری است.

کلیدواژه ها:

توزیع بهینه منابع آب ، مدیریت منابع آب ، زمانبندی مصرف ، بهینه سازی