تاثیر آموزش واقعیت محور بر پیشرفت تحصیلی و نگرش ریاضی و مهارت محاسبه گری در دانش آموزان دارای کج فهمی پایه پنجم ابتدایی

هدف بررسی تاثیر آموزش واقعیت محور بر پیشرفت تحصیلی و نگرش ریاضی و مهارت محاسبه گری در دانش آموزان دارای کج فهمی پایه پنجم ابتدایی شهر اورمیه بود. طرح پژوهشی، توصیفی – تحلیلی و از نوع شبه تج ربی بود. جامعه آماری جامعه آماری دانش آموزان پایه پنجم شهر اورمیه در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ به تعداد ۲۸۵۷ نفر بودند. نمونه آماری، با روش در دسترس، ۳۰ نفر تعیین و در دو گروه آزمایش و کنترل به روش تصادفی جایگذاری شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامههای، پیشرفت تحصیلی (صالحی، ۱۳۹۴)، نگرش به ریاضی (ایکن، ۲۰۰۰)، مهارت محاسبه گری (حسنی، ۱۳۹۷) و طی روش مداخله ای آموزش واقعیت محور (فتحی، ۱۳۹۷) (۸ جلسه ۴۵ دقیقه ای و هر هفته ۱) جلسه، جمع آوری و با نرم افزار (SPSS V. ۲۸) و آزمون تحلیل واریانس چند متغیره (Multivariate) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که آموزش واقعیت محور بر پیشرفت تحصیلی و نگرش ریاضی و مهارت محاسبه گری در دانش آموزان دارای کج فهمی پایه پنجم ابتدایی شهر اورمیه اثربخشی مثبت و معنادار دارد (P<۰.۰۱) و بر پیشرفت تحصیلی ۴/۹۴ درصد و نگرش ریاضی ۴/۸۵ درصد و مهارت محاسبه گری ۳/۹۵ درصد در دانش آموزان دارای کج فهمی پایه پنجم ابتدایی شهر اورمیه اثربخشی مثبت و معنادار دارد (P<۰.۰۱). بنا بر نتایج به دست آمده می توان از روش مداخله ای آموزش واقعیت محور برای توسعه و تقویت پیشرفت تحصیلی و نگرش ریاضی و مه ارت محاسبه گری در دانش آموزان دارای کج فهمی در راستای عالقمندسازی آنها به درس ریاضی استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

آموزش واقعیت محور ، پیشرفت تحصیلی ، نگرش ریاضی ، مهارت محاسبه گری ، دانش آموزان دارای کج فهمی ، پایه پنجم ابتدایی