پیشبینی تاب آوری تحصیلی براساس خودکنترلی در دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی تاب آوری تحصیلی بر اساس خودکنترلی و انگیزش خود تعیین گری در دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه صورت گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم شهرستان شبستر در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ تشکیل می دادند. با استفاده از جدول مورگان و کرجسی تعداد ۳۰۴ نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، انتخاب شدند. ابزارها عبارت بودند از پرسشنامه های خود کنترلی تانجی (۲۰۰۲)، انگیزش تعیین گری دسی و رایان ۱۹۸۵ و مقیاس تاب آوری تحصیلی ساموئلز ۲۰۰۴. برای تحلیل داده ها، از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون تک متغیری استفاده شد. نتایج یافته ها نشان داد که بین خودکنترلی و تاب آوری تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت معنادار وجود دارد و خود کنترلی به صورت معناداری می تواند تاب آوری تحصیلی شرکت کنندگان پژوهش را پیشبینی کند با معناداری (p<۰/۰۱). همچنین نتایج نشان که بین انگیزش خود تعیین گری و تاب آوری تحصیلی دانش آموزان نیز رابطه وجود دارد و خود تعیین گری توانست تاب آوری تحصیلی را به صورت معنادار تبیین کند.

کلیدواژه ها:

تاب آوری تحصیلی ، خودکنترلی ، انگیزش خودتعیین گر