عشق در »لیلی و مجنون« و »سوهنی و مهینوال«؛ مقایسه ای روان شناختی بر اساس رویکرد استرنبرگ

عشق در منظومه های غنایی و منظومه های عرفانی با دو کارکرد متفاوت ظاهر می شود. عشقی که آلوده به هوا و هوس است و عشقی که از هوا و هوس عاری است در منظومه سوهنی و مهینوال عشق عاشق و معشوق از مقوله عشق اول و در منظومه لیلی و مجنون عشق عاشق و معشوق از مقوله عشق دوم است . با توجه به مبانی عشق از نظر استرنبرگ شخصیت های داستان در بعضی از مولفه های عشق ، اشتراک داشته و در بعضی از مولفه ها، افتراق دارند و این امر ریشه در روانشناسی شخصیتی مثبت یا منفی آنها دارد. اشتراکات بیشتر در کارکرد معاشیق دو منظومه رخ می دهد تا عشاق دو منظومه . در افتراقات کارکرد عشاق شاهد شور ناشی از شهوت مهینوال و شور ناشی از جذبه و گداز مجنون هستیم که این دو در دو قطب متضاد هم قرار گرفته اند. روش پژوهش حاضر تحلیلی توصیفی است و پژوهشگر با تکیه بر منابع کتابخانه ای به بررسی تطبیقی کارکردهای مثبت و منفی شخصیت های دو منظومه لیلی و مجنون و سوهنی و مهینوال پرداخته است .

کلیدواژه ها:

روانشناسی ، عشق ، لیلی و مجنون ، سوهنی و مهینوال ، استرنبرگ