بهینه سازی تفکیک اراضی شهری با رویکرد سازگاری اقلیمی با استفاده از GIS: (مطالعه موردی شهرک جدید شهریار تبریز)

از آن جا که تعدیل شرایط اقلیمی فضای شهری بر آسایش شهروندان تاثیرگذار است، با ایجاد خرد اقلیم در مقیاس منطقهای میتوان عملکرد حرارتی بنا را بهبود بخشید. در پژوهش حاضر با اعمال آلترناتیوهای تفکیک زمین به صورتی که جهتگیری خیابانها و بلوکهای شهری نسبت به جهت جریان غالب باد متغیر باشد، تاثیر الگوی تفکیک اراضی بر سرعت باد و آسایش اقلیمی در شهر تبریز مورد مطالعه قرار گرفته و نهایتا حالت بهینه تفکیک اراضی زمین ارائه شده است. هدف از این پژوهش بهینهسازی تفکیک زمینهای شهری با رویکرد سازگاری با اقلیم منطقه در شهرک شهریار تبریز میباشد که در اقلیم سرد و کوهستانی واقع شده است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی-تحلیلی با استفاده از شبیه سازی توسط محیط نرم افزار RWIND Simulation۱.۷۵ و تفکیک با استفاده از محیط نرمافزار CIVIL۳D ۲۰۲۲ میباشد. طبق نتایج شبیهسازی به دست آمده از تفکیک منطقه شهری مورد بررسی و مقایسه با یکدیگر و با توجه به معیار آسایش باد دانپورت، حد آسایش، حد عدم آسایش و محدوده غیر قابل تحمل ارزیابی شد. نتایج حاکی از آن است که تفکیک متناسب با اقلیم و توپوگرافی محدوده تا حد بسیار زیادی میتواند بر آسایش اقلیمی تاثیرگذار باشد و در اقلیم سرد و کوهستانی که باد یکی از مهمترین عوامل آسایش اقلیمی می باشد، باید در تفکیک اراضی شهری حداقل زاویه ۴۵ درجه با جهت جریان باد لحاظ گردد. نتایج حاصل از مدلسازی شهرک جدید شهریار تبریز نشان می دهد که طراحی متناسب با توپوگرفی محدوده، بیشترین میزان آسایش اقلیمی را دارا میباشد.

کلیدواژه ها:

تفکیک اراضی شهری ، Rwind simulation ، GIS ، جریان باد ، شبیه سازی CFD ، سازگار با اقلیم