مروری بر روش مدیریتی بهره برداری تلفیقی از منابع آب سطحی و زیرزمینی ومزایای آن در جهت بالا بردن بهره وری از آب

در چند دهه اخیر تغییر اقلیم و عدم وقوع بارشهای کافی و به موقع و در نتیجه عدم تأمین آب مورد نیاز گیاهان کشت شده،محدودیت اراضی قابل کشت و منابع آب ، همچنین توزیع نا همگون زمانی و مکانی آب شیرین به لحاظ کمی و همچنین رشدسریع و روزافزون جمعیت جهان و به ویژه کشور ما ایران در دهههای اخیر، سبب بروز مشکلات روزافزون در تأمین منابع آب مورد نیاز مصارف مختلف شده است. یکی از شروط اصلی تأمین نیازهای غذایی جمعیت روزافزون جهان دسترسی به کشاورزی پایدار و توسعه آن میبا شد. برای نیل به چنین هدفی بایستی با اتخاذ راهکارهای مناسب از وارد آمدن خسارت به سیستممنابع آب و خاک محدود هر منطقهای جلوگیری شود. یکی از راهکارهای مدیریتی که در دهه های اخیر برای استفاده پایدار از سیستم منابع آب مناطق مختلف جهان مخصوصاً در مناطق خشک مورد استفاده قرار میگیرد، برداشت تلفیقی از منابع آبسطحی و زیرزمینی میباشد. از جمله محاسن روش بهرهبرداری تلفیقی را می توان به ارزانتر شدن پروژه تامین آب، استفادهبیشتر درازمدت از آبهای سطحی، کمشدن حجم مخازن سدها، کمتر شدن تلفات تبخیر و تعریق در محل اشاره نمود. استفاده ترکیبی از تکنیکهای بهینه سازی و شبیه سازی یک روش مفید و قدرتمند در تعیین استراتژیهای مدیریتی و طراحی برای توسعه بهره برداری تلفیقی بهینه از منابع آبهای سطحی و زیرزمینی میباشد در تحقیق حاضر سعی شده است به بررسی روشهای برداشت تلفیقی که مورد مطالعه قرار گرفته است، پرداخته شود

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، بهره برداری تلفیقی ، منابع آب سطحی و زیرزمینی ، شبیه سازی ، بهین