تحلیل چالش های فقهی و حقوقی شبیه سازی انسان

از شبیه سازی انسان، به عنوان یکی از جدیدترین و پیچیده ترین دستاوردهای بشر در حوزه علوم پزشکی و زیستی یاد می شود. مفهوم ساده و اولیه این تکنولوژی تکثیر موجودات زنده بدون آمیزش جنسی است. پس از شبیه سازی موفقیت آمیز نخستین حیوان پستاندار از طریق روش های به کاررفته در این تکنولوژی نوظهور، بحث ها و نظریات درباره به کارگیری آن در انسان بالا گرفت و متخصصان و اندیشمندان حوزه های گوناگون از جمله فقه و حقوق را به تفکر و تامل واداشت. اگرچه حقوق دانان و فقها به دیدگاه واحدی نسبت به شبیه سازی انسان دست نیافتند؛ ولی، بیشتر آنها ضمن ابراز نگرانی از آینده این تکنولوژی، به تشریح پیامد های فقهی و حقوقی ناشی از آن پرداختند که هر یک از این پیامدها از قابلیت تحلیل و بررسی برخوردار است. ارتباط شبیه سازی انسان با نظم و پایداری جوامع، توجه خاص جامعه جهانی از جمله سازمان های بین المللی و منطقه ای و لزوم اتخاذ سیاست کیفری متناسب نسبت به آن، نمایانگر اهمیت بررسی این موضوع در حوزه های فقهی و حقوقی است. پژوهش حاضر نیز با روش توصیفی تحلیلی و با هدف تبیین پیامد های فقهی و حقوقی نسبت به شبیه سازی انسان تنظیم شده است. نتیجه نهایی حاکی از آن است که این چالش ها به دلیل استدلال های غیرقابل قبول و ناکافی، توانایی مقابله با این تکنولوژی را نداشته و قادر به ممنوعیت آن نیستند. به همین دلیل برای جرم انگاری شبیه سازی انسان باید به دلایلی محکم تر توسل جست.

کلیدواژه ها:

شبیه سازی انسان ، انسان شبیه سازی شده ، چالش های حقوقی شبیه سازی انسان ، چالش های فقهی شبیه سازی انسان