تاثیر روش یاددهی-یادگیری معکوس بر پیشرفت مهارت خواندن و نوشتن فارسی آموزان غیرفارسی زبان

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر روش یاددهی-یادگیری معکوس بر پیشرفت مهارت خواندن و نوشتن فارسی آموزان غیرفارسی زبان در بافت زبان دوم است. جامعه آماری این پژوهش را ۸۵ نفر از زبان آموزان پایه هشتم، بین سنین ۱۴ الی ۱۵ سال، از مدرسه بین المللی دختران در تهران تشکیل دادند. با استفاده از نتایج آزمون تعیین سطح استاندارد، زبان آموزان سطح میانه به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (۹۲ نفر) و آزمایش (۹۲ نفر) تقسیم گردیدند. گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه، هر جلسه ۵۷ دقیقه، تحت روش آموزش معکوس قرار گرفتند. روش پژوهش شبه آزمایشی و ابزار اصلی پژوهش پیش آزمون و پس آزمون است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس یک طرفه صورت گرفت و برای مشخص کردن نرمال بودن داده ها از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف استفاده شد. پایایی آزمون از طریق آلفای کرونباخ ۹۱ درصد محاسبه شد. یافته های حاصل از آزمون کوواریانس، با توجه به مطالب آموزشی الکترونیکی تهیه شده توسط محقق و کتاب گویا که محور اصلی فرایند یادگیری زبان آموزان در کلاس معکوس بود، یادگیری عمیق و پایدار و مشارکت ۵۹ درصد زبان آموزان را، چنانچه شواهد عینی معلم نیز موید آن است، به همراه داشت. این نوع یادگیری تحت تاثیر عواملی مانند راهبردهای فرایند یادگیری اکتشافی، یادگیری مستقل و عمیق با مدیریت زمان مناسب، منجر به درک، کاربرد و تحلیل مفاهیم درسی شد. در راستای پژوهش های آتی، محتوا و نوع مطالب تولید شده الکترونیکی در این پژوهش می تواند برای پژوهشگران حوزه تولید محتوا، آموزش مجازی، روش های تدریس، آزمون سازی و برنامه ریزی آموزشی کاربردها و راهکارهای عملی فراوانی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش معکوس ، زبان فارسی ، یادگیری عمیق ، فعال شدن زبان آموزان