چالشها و فرصت های پیش روی حفاظت از شترهای دوکوهانه ایرانی

جمعیت شترهای دوکوهانه ایرانی از نظر تعداد در شرایط هشدارآمیزی قرار داشته و زنگ خطر انقراض برای این گونه به صدا در آمده است. هرچند سطح تنوع ژنتیکی در جمعیت شترهای دوکوهانه ایرانی در شرایط کنونی مطلوب است اما خطراتی از جمله همخونی، آمیختگی با شترهای تککوهانه و همچنین عدم وجود برنامه ای مدون برای کنترل این روند بسیار نگران کننده است. پیش از هر اقدامی، تبیین اهمیت حفظ تنوع ژنتیکی شترهای دوکوهانه ایرانی و نجات آن ها از انقراض، در سطح تصمیم گیران، اجرا کنندگان و شترداران مورد نیاز است. دلیل اصلی عدم بهرهوری اقتصادی شترها در حال حاضر، بی توجهی های صورت گرفته در گذشته می باشد. وجود گونه های پرتولید مانند گاو، گوسفند و مرغ مسیر توجه مسئولان ذیربط به شترداری را مسدود کرده است. اما با توجه به تغییرات اقلیمی آشکار در سطح جهان و ایران و بروز مشکلات زیست محیطی مانند کاهش منابع آب شیرین، تخریب مراتع و جنگل ها، بیابان زایی و فرسایش خاک های قابل کشت در کشور، جایگزینی دام های مذکور با شترها (بدلیل سازگاری با شرایط دشوار ذکر شده) امری اجتناب ناپذیر می باشد. آگاه سازی و آموزش نیروی انسانی، پایدارسازی جمعیت شترها، اجرای برنامه های اصلاح نژادی و اقتصادی سازی شترداری می تواند مشکلات زیادی را حل کرده و شتر را به دام آینده ایران تبدیل کند.

کلیدواژه ها:

احیاء گونه ، انقراض ، تنوع ژنتیکی ، شتر دوکوهانه