تحلیل شاخص احیاء رودخانه (RRI) در حوزه آبخیز سامیان

احیاء رودخانه ها به عنوان یک راهبرد مناسب برای ارتقاء کیفیت بوم شناختی به ویژه مهار سیال ها در نظر گرفته می شود. بر همین اساس، در پژوهش حاضر از شاخص احیاء رودخانه (RRI) به عنوان ابزاری برای ارزیابی اثرات محیط زیستی جهت احیاء بخشی از بوم سازگان آبی در حوزه آبخیز سامیان استفاده شد. بدین منظور، ابتدا از داده های هواشناسی، هیدرولوژی، الیه های قابل دسترس و سالنامه های آماری برای محاسبه چهار زیرشاخص وضعیت عمومی حوزه آبخیز، اتصال، شرایط ساحلی و کاهش هیدرولیک رودخانه مورد بررسی قرار گرفتند. در ادامه، برای وزندهی زیرشاخص ها از روش چندمعیاره مرک بهره گرفته شد. یافته های تحقیق نشان داد که زیرشاخص وضعیت عمومی حوزه آبخیز با مقدار ۳۶.۰ باالترین اهمیت و زیرشاخص شرایط ساحلی رودخانه با مقدار ۳۳.۰ اهمیت بعدی را به خود اختصاص داده است. زیرشاخص های اتصال و کاهش هیدرولیک رودخانه نیز اهمیت یکسانی (۱۶.۰) را در شاخص احیاء رودخانه دارند. همچنین، نتایج برآورد شاخص احیاء رودخانه نشان داد که در حوزه آبخیز سامیان، رودخانه در وضعیت خوبی قرار ندارد و باید در اولویت برنامه های احیایی قرار گیرد. نتایج حاصل از این شاخص می تواند در احیاء بوم سازگان های آبی به مدیران حوزه مربوطه کمک نماید.

کلیدواژه ها:

ارزیابی شاخص محور ، احیاء بوم سازگان ، تصمیم گیری چندمعیاره ، حفاظت و مدیریت