بررسی ابعاد مختلف فرزندپروری فعال در بهبود نتایج یادگیری دانش آموزان با توجه به شرایط و نیازهای زیست بوم جدید

در این مقاله به بررسی نقش سبک فرزندپروری فعال در زیست بوم جدید در جهت بهبود یادگیری دانش آموزان طبق برنامه درسی ملی پرداخته شده و ابعاد مختلف آن بررسی شده است. اگرچه مشارکت والدین همواره در دستور کار کیفی اکثر مدارس هم در مقطع آموزش ابتدایی و هم در مقطع متوسطه در اولویت قرار دارد با این وجود هنوز معمول نیست که در زیست بوم جدید والدین به عنوان شریک آموزشی در فرآیند یادگیری واقعی فرزندشان مشارکت فعال با سبکی نوین و کارامد داشته باشند. با توجه به نیازهای جدید و شرایط بسیار متغیر دانش آموزان در زیست بوم های جدید امروزی متاسفانه در بسیاری از محیط های آموزشی به جای اتخاذ یک رویکرد باز توسط عوامل مدرسه (مدیر، معاونان، دبیران و غیره) اکثر معلمان تمایل دارند والدین را در فاصله ی ایمن از محیط آموزشی نگه دارند. در عین حال، با توجه به گسترش چشم گیر آگاهی عمومی در زیست بوم جدید و بروز دانش و دانش آموزان جدید در قرن اخیر واضح است که ممکن است به تاثیر منفی بر روابط متقابل منجر شود، به ویژه زمانی که نگرش عاطفی والدین در قبال دانش آموزان با نگرش حرفه ای معلمان در تضاد باشد. بر اساس نتایج مطالعات قبلی نیز با استناد به شواهد فراوان ارائه شده مبنی بر اینکه مشارکت فعال والدین در فرآیند یادگیری طبق برنامه درسی ملی بر اساس این نیازها می تواند نتایج یادگیری را بهبود بخشد، استدلال می شود که شکل گیری مشارکت های فعال آموزشی بین والدین و مدارس می تواند فرآیند تربیت و

کلیدواژه ها:

فرزندپروری فعال ، یادگیری ، زیست بوم جدید ، مشارکت والدین ، برنامه درسی ملی