مدلهای تجدید ساختار صنعت حمل و نقل راه آهن

صنعت راه آهن در دهه های اخیر با ویژگیهایی از قبیل محافظه کاری ، تولید محوری و بی میلی در مواجهه با آینده شناخته می شد . هرچند بررسی ها نشانگر این امر است که صرفاً دلایل نیمی از این مشکلات در درون راه آهنها قراردارد و بخش عمده آن متوجه رویکرد سیاسی- اجتماعی دولتها و متعاقباً دخالت در امور راه آهن می باشد ، بر این اساس طی سالهای 1970 راه آهن ها با بحرانهای گسترده ای در زمینه های مالی و بهره برداری مواجه شدند ،که برای حل آن بر آن - دهه 80شدند تا ساختار و مقررات ناظر بر صنعت راه آهن را مورد بازنگری قرارداده و تغییراتی را عمدتاً با هدف افزایش کارایی و بهبود و ارتقای خدمات به انجام برسانند .این تغییرات که در ابعاد ساختاری عمدتاً به صورت تجربه اشکال مختلفی از جداسازی امور بهره برداری از زیربنایی بود ، با توجه به میزان و نوع آنها و اشکال مختلف فعالیت و ارتباطات شرکتهای بهره بردار و شرکتهایی که امور زیربنایی را در اختیاردارند درگونه ها و مدلهای مختلف ساختاری قابل گروه بندی می باشند دراین مقاله ضمن بررسی و تحلیل مدلهای مختلف تجدید ساختار و همچنین بررسی معایب و مزایای هر یک ، راه کارهایی در زمینه تجدید ساختار شرکت راه آهن ج.ا.ا ارایه می گردد .

کلیدواژه ها:

تجدیدساختار ، جدایش عمودی ، یکپارچگی عمودی انحصاری ، یکپارچگی عمودی رقابتی ، انحصار طبیعی