توسعه امولژلهای فراپایدار و مقایسه اثر روغن استئارین هسته پالم و آفتابگردان بر خواص فیزیکی امولژل ها

در سالهای اخیر استفاده از ژل های امولسیونی با پایداری ترمودینامیکی عالی بسیار مورد توجه قرار گرفته است . ژل امولسیون"یا"امولژل می تواند مزایای هر دو نوع امولسیون و هیدروژل را فراهم کند،یعنی توانایی حل شدن جزء آبگریز و آب دوست و همچنین پایداری ترمودینامیکی خوب. این پژوهش با هدف بررسی تولید امولژلهای فراپایدار با استفاده از ژلاتین به عنوان امولسیفایر و پلی وینیل الکل به عنوان عامل ژل دهنده و بررسی اثر نوع روغن (روغن آفتابگردان و روغن استئارین هسته پالم ) بر پایداری امولژلها با بررسی اندازه ذرات، اندیس پراکندگی با دستگاه زتاسایزر و پایداری سانتریفیوژ با دستگاه سانتریفیوژ با ۳ تکرار توسط نرم افزار SPSS مورد مطالعه قرار گرفت . نتایج نشان داد که پایداری سانتریفیوژ (%۹.۶۴) امولژل ژلاتین و پلی وینیل الکل حاوی روغن استئارین هسته پالم حاوی مقادیر زیادی اسیدهای چرب اشباع شده (حدود ۸۰ درصد) است که می تواند منجر به حالت جامد در دمای اتاق شود بیشتر از امولژل حاوی روغن آفتابگردان، غنی از اسیدهای چرب غیر اشباع(به طور عمده اسید لینولئیک ) است که در دمای اتاق به صورت مایع باقی می ماند و پایداری کمتری (۵.۴۳%) نسبت به روغن های حاوی اسیدهای چرب اشباع بالاتر دارند .همچنین نتایج نشان داد که امولژل حاوی روغن آفتابگردان به دلیل اندازه ذرات نسبتا کوچکتر، سطح غیر اشباع بالا و ویسکوزیته پایین تر روغن آفتابگردان خاصیت امولژل بهتری دارد. این امکان پراکندگی بهتر قطرات در امولژل را فراهم می کند و منجر به توزیع اندازه ذرات پایدارتر(nm ۳.۶۵۳) نسبت به امولژل حاوی روغن استئارین هسته پالم nm) ۴۳۳) می باشد .