مقایسه پروتکل ذهن آگاهی و قصه گویی بر تاب آوری دانش آموزان دارای اضطراب فراگیر

اختلال اضطراب فراگیر در دانش آموزان با کاهش تاب آوری همراه است. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی پروتکل ذهن آگاهی و قصه گویی بر تاب آوری دانش آموزان دارای اضطراب فراگیر انجام شد. روش انجام تحقیق، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با ۲ گروه آزمایش و ۱ گروه کنترل بود. جامعه ی آماری دانش آموزان دارای اضطراب فراگیر دوره دوم ابتدایی شهر یزد بودند و با نمونه گیری در دسترس، ابتدا یک مدرسه ابتدایی دخترانه انتخاب شد، سپس پرسشنامه اضطراب فراگیر GAD(۷) (اسپیتزر و همکاران، ۲۶۰۰) روی دانش آموزان پایه چهارم، پنجم و ششم ابتدایی اجرا شد و ۳۰ نفر از دانش آموزانی که بیشترین نمره را کسب نمودند، به طور تصادفی در سه گروه ۱۰ نفری تحت عنوان گروه آزمایش ۱، گروه آزمایش ۲ و گروه کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. ابتدا از هر سه گروه، پیش آزمون به عمل آمد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه تاب آوری کانر و دیوید سون (۲۰۰۳) بود. سپس مداخلات آموزشی (دوره ی آموزش درمان مبتنی بر ذهن آگاهی برای گروه آزمایش ۱ و آموزش قصه گویی برای گروه آزمایش ۲) طی ۸ جلسه ۷۰ دقیقه ای اجرا شد. پس از اتمام دوره ی آموزشی از هر سه گروه پس آزمون به عمل آمد. داده ها با نرم افزار SPSS ۲۴ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصل، آموزش ذهن آگاهی اثربخشی بیشتری نسبت به آموزش قصه گویی بر تاب آوری دانش آموزان مبتل به اضطراب فراگیر ندارد (p > ۰.۰۵)، اما هر دو نوع مداخله تاثیر داشته اند. بنابراین پیشنهاد می شود که در خصوص ارتقای تاب آوری در دانش آموزان دارای اضطراب فراگیر از هر دو پروتکل استفاده شود.

کلیدواژه ها:

اضطراب فراگیر ، تابآوری ، پروتکل قصهگویی ، پروتکل ذهنآگاهی