تاثیر عرفان عرفان بر رباعیات خیام نیشابوری

این پژوهش به بررسی تاثیر عرفان بر رباعیات خیام نیشابوری می پردازد. خیام، شاعر و ریاضیدان قرن پنجم هجری، در آثار خود به ویژه در رباعیاتش، نظرات و دیدگاه های عمیق عرفانی را به تصویر می کشد. از آن جا که عرفان به عنوان یک مکتب فکری و معنوی، با تاکید بر جستجوی حقیقت و ارتباط با ذات الهی، نقش بسزایی در ادبیات فارسی ایفا کرده است، تحلیل ارتباط میان این دو حوزه می تواند به درک عمیق تری از آثار خیام کمک کند. در رباعیات خیام، مضامینی چون عشق، نوشیدن، گذر زمان، و فانی بودن زندگی به طور مکرر مشاهده می شود که به نمودهای عرفانی نزدیک است. خیام با استفاده از زبان ساده و صمیمی و جلوه های شاعرانه، به بررسی تجربیات انسانی و ارتباطات عمیق روحانی می پردازد. این پژوهش به روش تحلیلی و توصیفی صورت گرفته و با بررسی متون، ضمن توجه به تاثیرات فلسفی و عرفانی زمان خیام، ویژگی های خاص عرفانی در رباعیات او را تبیین می کند. نتایج این تحقیق نشان می دهد که رباعیات خیام نه تنها یک اثر ادبی، بلکه یک آینه از روح زمانه او و اندیشه های عرفانی است که به انسان های معاصر نیز پیام های عمیق معنوی منتقل می کند.

کلیدواژه ها:

عرفان ، رباعیات ، خیام نیشابوری ، نقش عرفان