تحلیل و پیشنهاد الگوی توسعه فیزیکی شهر ایذه با تاکید بر مخاطرات طبیعی

امروزه در کنار روند افزایشی جمعیت، میزان مخاطرات طبیعی مناطق شهری نیز دارای روند افزایشی بوده است. یکی از شهرهایی که در طی سال های اخیر با روند افزایشی جمعیت مواجه شده است، شهر ایذه در استان خوزستان است. با توجه به پتانسیل بالای مخاطره پذیری شهر ایذه، ارائه الگوی توسعه کالبدی شهر ایذه بسیار حائز اهمیت است که در این پژوهش به این مهم پرداخته شده است. در این تحقیق از تصاویر راداری سنتینل ۱، تصاویر ماهواره لندست و لایه های رقومی اطلاعاتی مربوط به محدوده شهری و حاشیه شهری ایذه به عنوان مهم ترین داده های تحقیق استفاده شده است. مهم ترین ابزارهای تحقیق، SBAS، ArcGIS و Super Decisions بوده است. همچنین در این تحقیق از مدل های سری زمانی SBAS، منطق فازی و ANP استفاده شده است. این تحقیق از سه مرحله کلی انجام شده است. در مرحله اول، به ارزیابی فرونشست منطقه پرداخته شده است. در مرحله دوم، مناطق آسیب پذیر در برابر مخاطره زمین لرزه شناسایی شده است و در مرحله سوم نیز مناطق مستعد توسعه فیزیکی نواحی سکونتگاهی شناسایی شده است. نتایج حاصله از سری زمانی SBAS نشان داده است که محدوده شهری و حاشیه شهری ایذه در طی دوره زمانی ۲ ساله بین ۱۳ تا ۶۸ میلی متر فرونشست داشته است. آنالیز مکانی فرونشست رخ داده بیانگر این است که بیش ترین میزان فرونشست مربوط به مناطق جنوبی این شهر است بوده است. همچنین بر اساس نتایج حاصله، حدود ۴۸ درصد از محدوده شهری ایذه به دلیل تراکم نواحی سکونتگاهی و دور بودن از فضاهای باز و جاده های اصلی، دارای پتانسیل آسیب پذیری زیادی در برابر مخاطره زمین لرزه هستند. نتایج شناسایی مناطق مستعد توسعه فیزیکی نواحی سکونتگاهی نیز نشان داده است که حدود ۴۹ درصد از مناطق حاشیه ای شهر ایذه که عمدتا منطبق بر مناطق شمال شرقی شهر ایذه است، مستعد توسعه فیزیکی است.

کلیدواژه ها:

مخاطرات شهری ، فرونشست ، زمین لرزه ، شهر ایذه