تثبیت شیروانیهای خاکی با استفاده از ستونهای سنگی مسلح

امروزه ستونهای سنگی و روکش نمودن آنها با ژئوسنتتیک به عنوان یکی از تکنیکهای بهسازی خاک مطرح بوده که به علت کارآیی مناسب، دردسترس بودن مصالح، هزینه کم و سهولت اجرا در سراسر جهان مورد استفاده قرار میگیرد. در این مقاله عملکرد شیروانی خاکی سست بهسازی شده با گروه ستونهای سنگی معمولی و گروه ستونهای سنگی روکش شده با ژئوگرید با استفاده از روش اجزا محدود مورد ارزیابی قرار گرفته است.افزایش ضریب اطمینان پایداری شیروانی برای هر دو حالت بهسازی شده ارائه و با هم مقایسه گردیده است. هم چنین تاثیر محل بکارگیری ستون سنگی در شیروانی و تاثیر عمق عبوری ستون سنگی از گوه گسیختگی مورد ارزیابی واقع شده است. نتایج بیانگر آن است که تاثیر ستونهای سنگی در پایداری شیروانی به صورت اصطکاکی بوده و با بهبود زاویه اصطکاک داخلی شیروانی، سبب افزایش ضریب پایداری میگردند. همچنین افزایش قطر و کاهش فواصل بین ستونهای سنگی تاثیری مستقیم بر ضریب پایداری میگذارد.همچنین مقادیر تنش در خاک اطراف ستون روکش شده در مرکز شیروانی، ستون سنگی و روکش مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به مقادیر تنش در مقاطع مختلف میتوان نتیجه گرفت روکش نمودن ستونهای سنگی در پایداری شیروانی تاثیر نامحسوسی خواهد داشت

کلیدواژه ها:

ضریب اطمینان پایداری ، شیروانی خاکی ، ستون سنگی ، پوشش ژئوسنتتیک ، روش اجزا محدود