بررسی اهمیت بکارگیری بازی در تدریس به دانش آموزان در مدارس ابتدایی

بازی انگیزه یادگیری را ایجاد و توجه و علاقه فراگیرندگان را جلب میکند از یکنواختی و کسالت باری محیط های یاددهی - یادگیری می کاهد و جوی شاد و زنده را شکل میدهد. در برخی از بازیها فراگیرندگان بدون این که خود احساس کنند به تمرین و تکرار مفاهیم یا مهارتهای دشوار می پردازند مربیان با ایجاد ارتباطهای اجتماعی از طریق بازی علاوه بر آموزش مفاهیم شناختی به بعضی از اهداف آموزشی یادگیری عاطفی و نگرشی نیز دست می یابند. به علاوه آموزگاران با شرکت دادن دانش آموزان در برنامه ریزی و تدارک وسایل لازم برای بازی میتوانند به اهداف بیشتری نایل شوند بازی آموزشی خوب میتواند ضمن ایجاد تفریح و هیجان برای فراگیرندگان چگونگی ارزیابی مخاطرات برخورد اتفاقها و مسائل جدید تفکر منطقی و انجام تصمیم گیری ها را آموزش دهد. بازی باید چنان مهیج و جالب باشد که به تفکر و جست و جو نیاز داشته باشد و نتوان به راحتی به جواب آن دست یافت. بنابراین بازی نباید ساده بی تحرک و بی هدف باشد. پیچیدگی و جذابیت آن باید در حدی باشد که توجه همه را جلب کند با توجه به سطح آگاهی و مهارت شاگرد و منطبق با موضوع درس انتخاب کند زیرا شاگرد زمانی اعتماد به نفس لازم را داراست که مهارت کافی را به دست آورده باشد و اگر یک بازی خاصی را یک بار برای دانش آموزان مطرح کرده اید بار دیگر آن را ارائه نکنید. آگاهی از انواع بازیها ( جسمی، تقلیدی نمایشی نمادی تخیلی، آموزشی و سازنده سرگرم کننده) و ایجاد موقعیت های مناسب برای یادگیری از طریق بازی در تعلیم و تربیت کودکان مفید است.

کلیدواژه ها:

انواع بازی ، تربیت ، محیط