واکاوی اهمیت فعالیتهای فوق برنامه و غیر درسی در شکل گیری شخصیت و تربیت دانش آموزان

نظام های آموزش و پرورش وظیفه مهم و سختی را به عهده دارند. آنها باید کودکان و نوجوانان را پرورش دهند تا بتوانند با مقتضیات و شرایط متغیر عصر خود هماهنگ شوند در حالی که چنین منظوری از کتاب های درسی برنمی آید و این امر ضرورت بهره گیری از فعالیتهای مکمل وفوق برنامه را بیشتر می نمایاند. اهمیت و ضرورت فعالیت های مکمل وفوق برنامه در مدارس را باید در نقش آن در جهت اصلاح یا رفع نواقص و نارسایی های نظام تربیتی دانست. فعالیتهای مکمل وفوق برنامه مرزهای یادگیری را گسترش داده بالحاظ رویکردهایی چون یادگیری در خانواده و جامعه و نیز توسعه مهارتهای زندگی یادگیری و آموزش را تحت تاثیر قرار داده است. این فعالیت ها دانش آموزان را به عنوان یک محقق به کنکاش و کشف مفاهیم سوق داده و کاستی های موجود را جبران نموده و موجب تقویت تفکر و تعقل آنان میگردد. همین طور موجب میشوند آموزش از انتقال صرف و یکسویه اطلاعات از معلمان به دانش آموزان خارج شده و دانش آموزان را به فضایی علمی و تحقیقی رهنمون گشته و شادابی را به مدرسه ارمغان آورند و نیز رابطه ای دوستانه و صمیمانه بین شاگرد و معلم ایجاد نمایند. فعالیت های مکمل وفوق برنامه به پرورش روحیه اعتماد به نفس، هم زیستی تحمل آرای دیگران ، سعه صدر و سلامت جسمی و روانی دانش آموز می انجامد.

کلیدواژه ها:

اهمیت فعالیت فوق برنامه دانش آموز ، تربیت ، شخصیت