تسبیح موجودات در قرآن

نوشتار حاضر با عنوان »تسبیح موجودات در قرآن« ارائه شده است . این پژوهش با هدف تبیین و بررسی معناو حقیقت تسبیح شکل گرفته است . تسبیح به معنای تنزیه و دور دانستن خداوند از هر بدی و نقص می باشد. از نظر مفسران دو دیدگاه در مورد تسبیح موجودات وجود دارد.دیدگاه اول این است که تسبیح موجودات ذی روح ، حقیقی است ولی تسبیح موجودات غیر ذی روح مجازی می باشد و این موجودات صرفا آیتی بر وجود خداوند هستند و دیدگاه دوم این است که هم تسبیح موجودات ذی روح و هم موجودات غیر ذی روح حقیقی است ، یعنی هر یک با زبان مخصوص خود متناسب با بهره ی وجودی خود، خدای تعالی را از هر نقص و عیبی منزه می دانند؛ و این گروه دلایل عقلی و نقلی زیادی بر مدعای خود آورده اند.نوشتار حاضر درصدد بیان معنی تسبیح و تفاوت آن با تقدیس ، رابطه ی تسبیح و تحمید، و این که تسبیح مقدمه ی تحمید می باشد چرا که حمد خدای تعالی عبارت است از ثنای او به صفات کمال و این مصداق هم زمان است با حصول معرفت ، ولی تسبیح که تنزیه خداست از آن چه لایق او نیست مقدمه برای حصول معرفت است ، پس تسبیح مقدمه ی تحمید است .همچنین در این مجموعه به حقیقت تسبیح ، زمان و مکان تسبیح و اقسام تسبیح کنندگان پرداخته شدهاست .منابع این نوشتار بیشتر کتب تفسیری است ، روش جمع آوری مطالب در این مجموعه به صورت فیش برداری و کتابخانه ای بوده است .در پایان این پژوهش به این نتیجه می رسیم که همه ی موجودات عالم اعم از ذی شعور و غیر ذی شعور، آسمانی و زمینی ، همه به طور صریح از وحدانیت رب خود در ربوبیت کشف و پرده برداری می کنند و او را از همه ی عیب و نقص منزه می شمارند و در حقیقت ، این کشف و پرده برداری همان قول و کلام آن هاست ، که به آن تسبیح حقیقی اطلاق شده است ، اما به جز خداوند متعال و بندگان خاص او، کسی نمی تواند آن را درک کند.

کلیدواژه ها:

تسبیح ، تقدیس ، حمد ، موجود