طراحی برنامه درسی برای ارتقای مهارتهای اجتماعی و ارتباطی دانش آموزان در مدارس

در جهان امروز، مهارتهای اجتماعی و ارتباطی به عنوان یکی از مولفه های کلیدی در توسعه ی فردی و اجتماعی مطرح شده اند . با توجه به نقش بنیادین این مهارتها در زندگی فردی و حرفه ای ، جامعه ی آموزشی نیز بر ضرورت تقویت این توانمندی ها در میان دانش آموزان تاکید بیشتری نموده است . مقاله حاضر بر مطالعه ی جامعی از برنامه های درسی طراحی شده در مدارس متوسطه به منظور ارتقای مهارتهای اجتماعی و ارتباطی دانش آموزان تمرکز دارد. روش پژوهش به صورت مروری و تحلیلی انتخاب شده تا با بهرهگیری ازیافته های قبلی ، تصویر روشنی از وضعیت کنونی و ضرورتهای آینده ارائه دهد.پژوهش های پیشین نشان می دهد که برنامه های درسی که شامل آموزش مهارتهای اجتماعی و ارتباطی به صورت مستقیم و غیرمستقیم هستند، تاثیرات مثبتی بر تعاملات اجتماعی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان داشته اند. تجزیه و تحلیل دادهها از طریق بررسی مقالات، کتابها و گزارشهای مرتبط انجام شده و نتایج حاکی از آن است که مدارس می توانند با ایجاد فضایی پویا و تعاملی ، مهارتهای گفت وگوی موثر، همکاری گروهی ، و حل مسئله را در میان دانش آموزان تقویت کنند. این مقاله نتیجه گیری می کند که طراحی و پیادهسازی یک برنامه درسی که مهارتهای اجتماعی و ارتباطی را به عنوان بخش محوری و نه حاشیه ای لحاظ کند، منجر به بهبود قابل توجهی در توانمندی های فردی و جمعی دانش آموزان خواهد شد. از این رو، پیشنهاداتی برای بهبود آموزش معلمان، طراحی فعالیتهای درسی مبتنی برتعاملات واقعی و اجرای برنامه های آموزشی میان فرهنگی ارائه شده است. این مطالعه نه تنها به طور ویژه بر اهمیت این مهار تها درمحیطهای آموزشی تکیه دارد، بلکه به مدارس و مربیان ابزارهای عملی جهت ارتقاء تجربه آموزشی و آماده سازی دانش آموزان برا یمواجهه با چالشهای آینده ارائه میدهد .

کلیدواژه ها:

برنامه درسی ، مهارتهای اجتماعی ، مهارتهای ارتباطی ، مدارس ، آموزش