آموزش مبتنی بر مسئله هم افزایی معلم و دانش آموز برای یادگیری عمیق تر

یادگیری مبتنی بر مسئله یک فن آموزشی دانشجو محور میباشد که در آن دانشجویان از طریق تجربه ی بدست آمده از همکاری با یکدیگر در مورد موضوعی به فراگیری علم میپردازند یکی از مشکلات همراه باروشهای آموزش سنتی که مدرس محور بوده و در آن به فراگیرندگان فرصت تفکر به عنوان امر ضروری در یادگیری داده نمیشود عدم توانمندی فراگیرندگان در کاربرد اطلاعات علمی در شرایط واقعی و انجام وظایف حرفه ای است. فراگیرندگان اغلب مطالبی را که با شیوه های سنتی یاد می گیرند پس از مدتی به فراموشی می سپارند. با عنایت به تقسیم بندی یادگیری به انواع کلامی حرکتی مشاهده ای اجتنابی تصادفی و نهفته و نیز وجود پیچیدگی و اختلاف میان آنها، متخصصین علوم تعلیم و تربیت نوع دیگری از یادگیری تحت عنوان یادگیری مبتنی بر طرح مسئله را مطرح ساختند. در این روش که دانشجو محور بوده و فراگیران با استفاده از شیوه مباحثه فعالانه در فعالیتهای آموزشی شرکت می کنند. از طرح مسایل و نظرات و نیز ذکر تجربیات زندگی واقعی به عنوان محرکی برای تسهیل بهبود و تعالی فرایند یادگیری که خود فراگیرندگان با مشارکت فعالانه مسئولیت آن را بعهده میگیرند استفاده میشود. فرایند یادگیری مسئله محور متمرکز بر حل مسئله به یک روش خاص نمیباشد و موجب رشد مهارتها و ویژگیهای مطلوب در افراد میگردد که مشتمل بر یادگیری دانش افزایش مشارکت گروهی و ارتباط میباشد. یادگیری مسئله محور یک رویکرد فعال به یادگیری است که فراگیرندگان در فهم و حل مسائل پیچیده و بد ساختار با هم مشارکت میکنند. فراگیرندگان به دلیل طبیعت پیچیده و بد ساختار مسائل نیاز به اشتراک دانش جاری خود، گفتگو و بحث در مورد عقاید پیشنهادی تحقیق در خصوص اطلاعات و ساخت مباحثات اصولی برای تایید راه حل های پیشنهادی خود دارند یادگیری مسئله محور توانایی دانشجویان را در انتقال دانش به مسائل جدید و دستیابی به ادراکی منسجم تر افزایش می دهد. کیفیت مسئله پایه موفقیت یک طرح یادگیری است. مسئله باید چالش برانگیز باشد تا درگیری پیش بیاید و انگیزه برای حل آن مسئله به وجود آید. در طراحی مسئله باید تصویر درستی از دانشی که دانشجو مسئله را ببیند و حل کند ایجاد شود. این یادگیری یک فرایند اجتماعی برای حل مسائل دنیای واقعی است. آموزش مبتنی بر مسئله یک رویکرد آموزشی است که بر اساس حل مسائل و وظایف واقعی هم افزایی بین معلم و دانش آموز را ترویج میکند. این رویکرد بر تشویق دانش آموزان به فعالیت در محیطهای معمول زندگی و کسب تجربیات واقعی تاکید دارد. در این روش معلم به عنوان راهنما و مشاور به دانش آموزان کمک میکند تا با روشهای تفکر خودشان به حل مسائل بپردازند. از جمله ویژگیهای کلیدی این رویکرد ارتباط معنادار معلم و دانش آموز تعامل فعال دانش آموزان در فرایند یادگیری و توجه به نیازهای شخصی و اجتماعی آنان است. در این رویکرد تمرکز بر روی مسائل و وظایف واقعی و کاربردی است که از دانش آموزان میخواهد تا مفاهیم را در زمینه هایی مانند علوم فناوری مهندسی و ریاضیات به کار ببرند. این روش نه تنها مهارتهای تفکر انتقادی و حل مسئله را تقویت میکند بلکه ارتباطات میان فردی همکاری و خلاقیت را نیز تقویت میکند. از دیدگاه معلم این رویکرد نیازمند تسلط بر روشهای تفکر انتقادی و مهارتهای راهنمایی و مشاوره است. او باید قادر باشد دانش آموزان را در انتخاب و مطالعه مسائل مختلف هدایت کند و آنان را در فرآیند حل مسائل پشتیبانی کند. برای فهم عمیق تر موضوع تلاش گردیده است تا با استفاده از روش توصیفی تحلیلی به ابعاد اینموضوع پرداخته شود

کلیدواژه ها:

هم افزایی یادگیرنده ، یادگیری مسئله محور ، روش آموزش ، دانش آموز محور ، یادگیری عمیق