ارزیابی تحلیلی مصداق آیه ی «کنتم خیر امه» با رویکرد تاویلی به مقام امامت و ولایت

در پژوهش حاضر، تحلیلی تاویلی از «خیر امه» در آیه ی ۱۱۰ آل عمران بر مصادیق امامت و ولایت ارائه شده است و چون مهم ترین مفهوم حیاتی در نظام اسلامی، امامت و ولایت است، به همین جهت نقش بسزایی در رهبری و هدایت و سعادت جامعه ی مسلمانان دارد. برای تشخیص اینکه آیه چه ارتباطی با مفاهیم امامت و ولایت دارد و مصادیق واقعی «خیر امه» چه کسانی اند؟، از روش های توصیفی-تحلیلی و تاویلی استفاده شده است و با مراجعه به منابع معتبر و بررسی عمیق معنایی آیات و روایات وارده از معصومین علیهم السلام و توجه به معنای واژه های «خیر» که در برخی موارد دلالت بر انتخاب و برگزیدن دارد و «امه» که می تواند حتی بر یک فرد نیز اطلاق گردد و نیز توجه به سیاق و روح کلی آیات قرآن، مشخص می شود که درست ترین مصداق تاویلی «خیر امه»و به عنوان نمونه ی اکمل و اتم آن، تنها می تواند مقام ولایت و امامت معصومین علیهم السلام باشد.

کلیدواژه ها:

آیه ی ۱۱۰ آل عمران ، روایت ، تفسیر ، تحلیل تاویلی ، امامت و ولایت