کنترل پرش هیدرولیکی نامتقارن در کانال های با مقطع واگرای ناگهانی توسط سیستم جت

قرارگیری سیستم جت در تقابل و تقاطع با جریان آب پایین آمده از سرریز اوجی پس از مقطع واگرای ناگهانی، پرش نامتقارن را کنترل کرده و موجب یکنواختی جریان آب در طول کانال می شود. در این تحقیق از ۳ ترکیب بندی سیستم جت با هدف بکارگیری حداقلی و۳ قطر جت استفاده شد و شرایط جریان پایین دست کانال در دو پرش S و T و فرودهای مختلف بررسی گردید. با وجود سیستم جت، پارامتر  β_L معرفی شده برای پرش S، پراکندگی و مقدار کمتری نسبت به پرش T دارد. به عبارت دیگر، سیستم جت به عنوان یک سازه کاهنده انرژی و جریان یکنواخت در شرایط بحرانی تر بسیار خوب عمل کرده است. یافته ها نشان داد که پارامتر مومنتم β_L.v_m^۲ از محل انبساط ناگهانی (تلاطم زیاد) به سمت انتهای کانال کم شده است که در واقع، نیروی مومنتم بر روی بستر کاهش می یابد. ترکیب بندی با تعداد جت حداقل، بیشترین یکنواختی جریان را به همراه داشته و قطر جت وابسته به نوع پرش ( تغییر عمق پایاب) می باشد. طول پرش با استفاده از سیستم جت به طور قابل توجهی نسبت به مدل شاهد کاهش یافته ولی به افت نسبی انرژی افزوده شده است. نتایج نشان می دهد که استفاده از سیستم جت های جانبی و متقابل در همه مدل های آزمایش شده، می تواند به طور قابل توجهی پرش هیدرولیکی را کنترل کرده و موجب توزیع یکنواخت سرعت در پایین دست کانال گردد.

کلیدواژه ها:

انبساط ناگهانی ، پرش هیدرولیکی نامتقارن ، پرش S و T ، سازه های استهلاک انرژی ، سیستم جت متقابل و متقاطع