سنجش اهمیت معماری پایدار در کنترل مصرف انرژی و بهبود کیفیت زیست محیطی ایران

تغییرات ناهنجار شرایط آب و هوایی در مناطق مختلف کره زمین و نمودهای نا آشنای اقلیمی از قبیل: سیل، آتشسوزی، ذوب یخ های قطبی و آب گرفتگی سکونتگاههای ساحلی، همچنین افزایش گازهای گلخانه ای و آلودگی هوا والبته گرمای متوسط کره زمین، به طور مشهودی کیفیت سلامت زیستی امروز و فردای تمامی جانداران این کره خاکیرا به تهدیدی مرگبار توجه می دهد. این تغییرات اقلیمی، آشکارا منتج از مصرف بی رویه ی سوختهای ناپاک و افزایشآلودگی های محیطی می باشد. آنچه که مسلم است امروزه تمامی کشورهای پیشرفته رو به سوی توسعه ی پایدار درجهت بهبود شرایط زیست محیطی آورده اند. این در حالی است که، کشورهای در حال توسعه و بویژه کشور ایران (کهخود دارای منابع وافر انواع انرژی های فسیلی و یا تجدیدپذیر می باشد)، همچنان تکیه بر روشهای توسعه ی ناپایدار(و بویژه ساخت و ساز نادرست جاری، که بیش از 45 % از سهم مصرف سوختهای فسیلی در سطح کشور را به خوداختصاص داده است) و منابع مالی فناپذیر ناشی از آن داشته و این مهم را می توان شاخص اصلی کاهش کیفیتمحیط زیست و افزایش آلودگی اقلیمی در ممالکی مانند ایران دانست. بنابراین مهم، در این پژوهش نگارنده با روشتوصیفی- تحلیلی و بر اساس منابع کتابخانه ای معتبر، در جهت نیل به هدف این تحقیق، یعنی شناخت نقش معماریپایدار در بهبود شرایط زیست محیطی و بهینه سازی مصرف انرژی در ایران گام برداشته و در انتها به ارائه راهکارهاییدر جهت استفاده از اصول پایداری در بهبود شیوه ی ساختمانی کشور می پردازد.