نوآوریهای تدریس و تاثیر آنها بر فرآیند یادگیری دانش آموزان

آموزش یکی از مسائل بسیار مهم در نظامهای تعلیم و تربیت است . منظور از آموزش، فرآیند دو سویه یاددهی و یادگیری اطلاعات، مهارتها و نگرشهای مثبت درباره موضوعی است که متناسب با گروه سنی خاص و در شرایط زمانی معین به اجرا در می آید. امروزه هدف از تعلیم و تربیت تنها انتقال میراث فرهنگی و تجارب بشری به نسل جدید نیست ، بلکه رسالت نظامهای آموزشی ایجاد تغییرات مطلوب در نگرشها، شناخت ها و در نهایت رفتار انسانها است . روشهای تدریس نیز به عنوان یکی از عوامل ، به کمک این رسالت آمده اند. این مقاله به بررسی روشهای نوین تدریس پرداخته و نمونه هایی از این روشها شامل تدریس بارش مغزی ، بدیعه پردازی ، حل مسئله ، تدریس غیرمستقیم /مشاوره ای ، ایفای نقش و کاوشگری را مورد بررسی قرار داده است . در پایان نشان داده شده است که هیچ یک از روشهای تدریس فی نفسه خوب یا بد نیستند، بلکه نحوه و شرایط استفاده از آنها باعث قوت یا ضعفشان می شود.